سوری حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز
سیده الهام رضاتوفیقی - دانشیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز
محمد رعایای اردکانی - استاد، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز
محمدرضا آخوند - استادیار، گروه آمار، دانشکده علوم ریاضی و کامپیوتر، دانشگاه شهید چمران اهواز

سابقه و هدف: یکی از راه های پیشگیری از هپاتیت B، مصون سازی توسط واکسیناسیون علیه این ویروس است. هدف از این مطالعهتعیین سطح پادتن ضد پادگن سطحی هپاتیت anti-HBs)B) و ارتباط آن با میزان اینترفرون گاما (IFN-γ) در پرسنل واکسینه شده و بررسی علل عدم پاسخ در برخی از این افراد می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 130 نفر از پرسنل واکسینه بیمارستان شهید چمران انجام شد. نمونه ها از لحاظ سطح پادتنو IFN-γ به روش الیزا بررسی شدند. سپس، رابطه میزان پادتن با شاخص هایی از جمله جنس، سن، توده بدنی، تعداد دوز واکسن دریافتی، مدت سپری شده از زمان دریافت آخرین دوز واکسن و میزان FN-γ بررسی شد. نتایج: از کل افراد مورد مطالعه 68/5 درصد پاسخ ایمنی خوب (> 10IU/ml) و 31/5 درصد عدم پاسخ به واکسیناسیون (> 10IU/ml) را نشان دادند. بین عیار IFN-γ و anti-HBs افراد مورد مطالعه ارتباط مستقیم وجود داشت (r=0/653). بین تیتر anti-HBs با شاخص هایی از جمله توده بدنی، تعداد دوز دریافتی واکسن و فاصله زمانی از آخرین زمان دریافت واکسن ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0/05). درحالیکه بین جنسیت و سن با میزان عیار پادتن ارتباط معنی داری مشاهده نشد (P> 0/05). نتیجه گیری: نقص در تولید IFN-γ می تواند در پاسخ ایمنی علیه این ویروس نقش داشته باشد. همچنین، پیشنهاد می شود پس از دریافت واکسن و نیز 5 سال پس از واکسیناسیون سطح anti-HBs در افراد در معرض خطر اندازه گیری شده و در خصوص استفاده از دوز یادآور تصمیم گیری شود.

هپاتیت B، واکسیناسیون، اینترفرون گاما، پادتن، پرسنل