مقایسه تاثیر تمرینات سرعتی شدید و هوازی- قدرتی بر سطح آدیپونکتین سرمی و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

سابقه و هدف: فعالیت ورزشی ابزار درمانی موثری برای پیشگیری و بهبود دیابت نوع دو است. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیرتمرینات سرعتی شدید (Sprint interval training; SIT) و ترکیبی (هوازی - قدرتی) بر سطح آدیپونکتین سرمی و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو است. مواد و روشها: تعداد 52 نفر از زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن (BMI بین 25-30کیلوگرم بر مترمربع با دامنه سنی 45 تا 60 سال و قند خون ناشتای بالاتر از 126 میلی گرم بر دسی لیتر) به طور داوطلبانه در تحقیق حاضر شدند و بر اساس مقادیر هموگلوبینگلیکوزیله (HbAlc) در سه گروه تمرین ترکیبی (n=17)SIT, (n=17) و کنترل (n=18) قرار گرفتند. گروههای ترکیبی و SIT به مدت 8 هفته تمرینات را انجام دادند. گلوکز، انسولین سرم و سطوح آدیپونکتین اندازه گیری شد.نتایج: بین میانگین داده های پیش آزمون و پس آزمون سطح آدیپونکتین سرمی گروه P=0/01) SIT) تغییر معنی دار مشاهده شد، درحالیکه در پیش آزمون و پس آزمون گروه تمرین ترکیبی (P=0/939) اختلاف معنی داری وجود نداشت. مقاومت به انسولین در گروه هایتمرینی P<0/001)SIT) و تمرین ترکیبی (P=0/001) پس از مداخله کاهش معنی دار داشت. همچنین، تفاوت در میزان گلوکز ناشتای خون گروه SIT معنی دار بود (P<0/001) نتایج مقایسه بین گروهی تفاوت معنیداری بین گروه های تمرینی در میزان آدیپونکتین (P=0/027 و F=3/612) و مقاومت به انسولین (P=0/005 و F=5/511) نشان داد. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی مستقل از نوع و روش انجام می توانند اثرات مثبتی بر مقاومت به انسولین و میزان آدیپونکتین سرم زنان مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشند.

Keywords:

دیابت نوع دو , آدیپونکتین , تمرینات ورزشی