تاثیر تمرین هوازی و فعالیت ورزشی وامانده ساز بر شاخص های ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و پراکسیداسیون لیپیدی بزاقی و سرمی در مردان غیرفعال

سابقه و هدف: برخی مطالعات نشان داده اند که تمرین هوازی می تواند دستگاه دفاع آنتی اکسیدانی را تقویت نماید. ازاینرو، مطالعهحاضر به منظور بررسی تاثیر تمرین هوازی و یک جلسه فعالیت وامانده ساز بر سطوح مالون دی آلدهید (MDA) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) بزاقی و سرمی در مردان غیرفعال انجام شد. مواد و رو ش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 27 مرد ( 18 تا 21 سال) به طور تصادفی در دو گروه کنترل ( 12 نفر) و تمرین هوازی (15 نفر) جایگزین شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرین هوازی با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره برای 8 هفته ( 3 جلسه درهفته) شرکت کردند. بعد از دوره تمرینی، هر دو گروه فعالیت ورزشی پیشرونده ای را تا سرحد خستگی بر روی نوارگردان اجرا کردند.نمونه های سرمی و بزاقی، قبل و بعد از تمرین و نیز بعد از فعالیت ورزشی، به منظور ارزیابی MDA و TAC جمع آوری گردید. نتایج: تمرین هوازی باعث افزایش معنی دار TAC در نمونه های بزاقی و سرمی شد (P<0/05). به علاوه، فعالیت وامانده ساز با کاهش TAC در گروه کنترل همراه بود (P<0/05). در گروه تمرین، MDA سرمی به دنبال دوره تمرینی نسبت به گروه کنترل پایین تر بود، در حالی که این تفاوت در حالیکه این تفاوت در MDA بزاقی قابل توجه نبود (P> 0/05). بعد از فعالیت وامانده ساز افزایش معنی داری در MDA سرمی در گروه کنترل مشاهده شد (P<0/05).نتیجه گیری: تمرین هوازی م یتواند در جلوگیری از پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از فعالیت وامانده ساز موثر باشد؛ هرچند این نتیجه درارتباط با بزاق نیازمند تحقیقات بیشتری است.

Keywords:

فعالیت هوازی , استرس اکسایشی , آنتی اکسیدانت