نغمه موری بختیاری - استادیار، گروه میکروب شناسی دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز
مریم مسلمی - دانشجوی دکترای حرفه ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز

سابقه و هدف: تولید بیوفیلم همانند تغییرات ژنومی یکی از عوامل مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری ها می باشد که عفونت های راجعه ازپیامدهای آن و عفونت استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین، معمولترین شکل آن در افراد مبتلا به این عفونت ها می باشد. هدفاز این مطالعه بررسی توانایی تولید بیوفیلم در استافیلوکوکوس اوریوس های مقاوم به متی سیلین جدا شده از بیماران با عفونت هایکلینیکی مختلف می باشد.مواد و روشها: تعداد 50 سویه استافیلوکوکوس اوریوس از نمونه های کلینیکی مختلف جداسازی شده و با تست های بیوشیمیایی وPCR اختصاصی گونه تعیین هویت شدند. با روش انتشار دیسک و بررسی حضور ژن mecA مقاومت به متی سیلین در آنها تایید و توانایی تولید بیوفیلم با دو روش میکروتیترپلیت کریستال ویوله و کشت در محیط قرمزکونگو ارزیابی شد.نتایج: با روش کدورت سنجی در طول موج 550 نانومتر و بدون اسیداستیک، در 34 جدایه ( 68 درصد) و با طول موج 492 ، در 28جدایه ( 56 درصد) توانایی تولید بیوفیلم مشاهده شد که در هر دو روش، اکثریت جدایه ها با قدرت ضعیف قادر به تولید بیوفیلم بودند.با انجام روش کشت در محیط قرمز کونگو، در 94 درصد از جدایه ها که اغلب آنها (72/3 درصد) قادر به تولید بیوفیلم با قدرت متوسط بودند، توانایی تولید بیوفیلم مشاهده شد.نتیجه گیری: با هر سه روش کار شده در این مطالعه درصد بالایی از جدایه های مورد مطالعه قادر به تولید بیوفیلم بودند و با وجودهمبستگی معنی دار بین نتایج حاصل از هر سه روش، نتایج حاصل از میکروتیتر پلیت کریستال ویوله با دو روش خوانش از ضریبهمبستگی بالاتری برخوردار بودند.

استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متیسیلین، بیوفیلم، میکروتیتر پلیت کریستالویوله، محیط قرمز کونگو آگاردار