مریم کاویانی - استادیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
علیرضا فارسی - دانشیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
بهروز عبدلی - دانشیار، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

سابقه و هدف: در الگوی دوره بی پاسخی روانشناختی زمان پاسخ محرک دوم با کاهش فاصله بین محرک اول و دوم افزایش می یابد.تاخیر پاسخ به محرک دوم را دوره بی پاسخی روان شناختی می نامند. شواهد اثر متقابل عقب گرد در تناقض با این یافته ها نشان داده اند کهزمان واکنش محرک اول از محرک دوم تاثیر می پذیرد. مدل های تقسیم ظرفیت که در آنها پردازش همزمان چند محرک بر خلاف مدلتنگ راه امکان پذیر است، می تواند تغییرات پاسخ محرک اول را توجیه کنند. گاهی تغییرات تکلیف اول را می توان ناشی از جمع بندیپاسخ ها دانست؛ پاسخ به محرک اول تا آماده شدن پاسخ به محرک دوم در کانال پردازشی باقی می ماند، سپس هر دو محرک همزمانپاسخ داده می شوند. سوال پژوهش این بود که آیا پیچیدگی تکلیف دوم و دستکاری فاصله بین محرکها بر زمان پاسخ تکلیف اول دردوره بی پاسخی روان شناختی تاثیر گذار است یا نه و تغییرات تا چه حدی ناشی از جمع بندی پاسخ ها است.مواد و روشها: از تکالیف ساده، افتراقی و انتخابی به عنوان تکلیف دوم در الگوی دوره بی پاسخی استفاده شد و فاصله زمانی بینمحرک ها 50، 100، 200، 400 ، یا 1000 میلی ثانیه بود. نتایج: نوع محرک دوم و فاصله زمانی بین محرک ها بر زمان واکنش محرک دوم و همینطور محرک اول تاثیرگذار بود.نتیجه گیری: تغییرات پاسخ تکلیف اول در گروه ساده با اثر جمع بندی بین دو پاسخ سازگار بود، اما در گروه انتخابی بیشتر ناشی ازمحدودیت ظرفیت و هم راستا با الگوی تاثیر متقابل عقب گرد بود.

محدودیت تکلیف دوگانه، نظریه های تقسیم ظرفیت، نظریه های تنگ راه مرکزی، جمع بندی پاسخ