علی یلفانی - دانشیار، گروه حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
مرضیه مختاری کرچگانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
فرزانه گندمی - استادیار، گروه حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

سابقه و هدف: سندروم درد کشککی- رانی از رایجترین اختلالات عضلانی- اسکلتی در زانوی افراد فعال می باشد. هدف از مطالعهحاضر مقایسه اثر سه پروتکل تمرین درمانی در آب بر درد، عملکرد و تعادل ناپایدار زنان مبتلا به سندروم درد کشککی- رانی بود.مواد و روشها: در تحقیق حاضر 45 زن مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی در سه گروه آبدرمانی بدون تیپینگ کشکک، آب درمانیبا تیپینگ موقتی کشکک و آب درمانی با تیپینگ دایمی کشکک قرار گرفتند. قبل و بعد از هشت هفته، فاکتورهای درد توسط مقیاسVAS، عملکرد با پرسشنامه کوجالا و تعادل به وسیله دستگاه تعادلسنج بایودکس ارزیابی شدند. نتایج: بین تفاضل میانگین های پیش و پس آزمون درد، عملکرد و تعادل در هر سه گروه مطالعه تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایجآزمون t زوجی نشان داد در هر سه گروه بین پیش و پس آزمون فاکتورها تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به طوریکه کاهش درد (P=0/0001) و افزایش عملکرد (P=0/0001) در هر سه گروه معنی دار بود. تعادل ناپایدار در سطح 4 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت (P(OA)=0/0001) و (P(AP)=0/0001) و نیز تعادل در سطح 8 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت (P(OA)=0/0001) و (P(ML)=0/0001) بهبودی معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت استفاده از تیپ به همراه آب درمانی به عنوان هزینه مضاعف ضرورتی ندارد. تنها متخصصینی که درصدد افزایش تعادل بیماران خود هستند می توانند با اعمال تیپینگ موقتی کشکک تعادل ناپایدار را بهبود بخشند.

سندروم درد کشککی-رانی، تمرین درمانی در آب، تیپ، تعادل