سعیده شادمهری - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مژگان احمدی - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
آسیه عباسی دلویی - استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران
سیدجواد ضیاء الحق - استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران

سابقه و هدف: تغییرات ساختار هیپوکامپ در پیدایش اختلال نقص توجه -بیش فعالی (ADHD) نقش دارد. هدف از این تحقیق مطالعههماهنگی حرکتی و تغییرات ساختاری بافت هیپوکامپ در پاسخ به 8 هفته تمرین هوازی و مصرف ریتالین در موش های صحرایی بیش فعالشده است.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 33 سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن 180 تا 220 گرم به طور تصادفی به پنج گروه: 1) کنترلسالم، 2) بیش فعال، 3) بیش فعال- تمرینات تردمیل، 4) بیش فعال -ریتالین و 5) بیش فعالی -تمرینات تردمیل-ریتالین تقسیم شده و به آزمون Open Field جواب مثبت دادند. برای ایجاد AHDH موش ها به مدت 8 هفته، 6 روز در هفته، 10 میلی گرم L-NAME به صورت درون صفاقی دریافت کردند. گروه های دارویی 1 میلی گرم ریتالین به ازاء کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 8 هفته به صورتخوراکی دریافت کردند. موش های گروه تمرین 30 دقیقه در روز به مدت 8هفته به تمرین پرداختند.نتایج: تمرین هوازی و مصرف ریتالین تاثیر معنی داری بر وزن موشهای بیش فعال شده نداشت (P=0/877)، درحالیکه بر هماهنگی حرکتی موشها تاثیر معنی دار داشت (P=0/001). در موش های مبتلا به اختلال بیش فعالی تغییرات خفیف شکل بافتی و سلولی، نکروز وپرخونی بافتی و همچنین پیکنوز بافت هیپوکامپ مشاهده شد. تمرینات تردمیل به همراه ریتالین آسیب شکل بافتی و سلولی، نکروز وهمچنین پیکنوز بافت هیپوکامپ را کاهش داد.نتیجه گیری: اختلال نقص توجه/بیش فعالی موجب آسیب به ساختار بافت هیپوکامپ می شود و احتمالا تمرینات تردمیل به همراه مصرفریتالین میتواند آسیب ساختار هیپوکامپ را بهبود بخشد.

بیش فعالی، ورزش، ریتالین، هیپوکامپ، مهارت حرکتی، موش های صحرایی