تاثیر مصرف ملاتونین بر توان هوازی و زمان رسیدن به واماندگی طی یک فعالیت زیربیشینه در دختران دانشجوی تربیت بدنی

سابقه و هدف: حفظ و ذخیره گلیکوژن عضلانی مهم ترین فاکتور محدودکننده موفقیت افراد در اجرای فعالیت های زیربیشینه است. نشانداده شده است که مکمل یاری با ملاتونین قبل از فعالیت می تواند ذخایر گلیکوژنی را حفظ نماید. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیرمصرف 6 میلی گرم ملاتونین بر زمان واماندگی طی یک فعالیت زیربیشینه و همچنین حداکثر اکسیژن مصرفی طی یک فعالیت فزاینده دردختران دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بود.مواد و روشها: برای انجام کارآزمایی بالینی حاضر 13 آزمودنی دختر (سن 1/29±21/5 سال، وزن 2/69±58/36 کیلوگرم، حداکثراکسیژن مصرفی 4/17±39/08 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) به صورت متقاطع در 2 مرحله مکمل ( 6 میلی گرم ملاتونین) و دارونما (کپسول نشاسته) دریافت کردند. مکمل یاری به شکل حاد (به صورت تجویز تک دوز) 30 دقیقه پیش از فعالیت ورزشی انجام شد. هر آزمون دردو حالت دارونما و مکمل تکرار شد. برای اطمینان از، از بین رفتن اثر تمرین و مکمل فاصله بین دو آزمون (حالت دارونما و مکمل) 5الی 7 روز درنظر گرفته شد. پروتکل ورزشی زیربیشینه و پروتکل فزاینده به ترتیب شامل دویدن با شدت زیربیشینه ( 70 درصد ضربانقلب ذخیره) تا رسیدن به واماندگی ارادی و آزمون فزاینده بروس روی نوار گردان بود. نتایج: نتایج نشان داد با مصرف 6 میلی گرم ملاتونین زمان رسیدن به واماندگی (P=0/01) و حداکثر اکسیژن مصرفی (P=0/002) افزایش معنی داری می یابد.نتیجه گیری: به نظر می رسد دختران تمرین کرده می توانند برای بهبود عملکرد استقامتی و ظرفیت هوازی خود از مصرف 6 میلی گرممکمل ملاتونین نیم ساعت قبل از شروع فعالیت ورزشی بهره ببرند.

Keywords:

توان هوازی , زمان رسیدن به واماندگی , ملاتونین , حداکثر اکسیژن مصرفی