رابطه اعتماد و سکوت در بهبود فضای اخلاقی کار: نقش میانجی حمایت سازمانی

زمینه: در چندسال اخیر، محققان رابطه بین گرایش های کاری کارکنان را با سکوت سازمانی مورد بررسی قرار داده اند، اما آنچه که تاکنون مورد تحلیل قرار نگرفته نقش میانجی متیغر حمایت سازمانی در رابطه بین اعتماد و سکوت در دانشگاه ها به منظور بهبود فضای اخلاقی کار می باشد. براین اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی حمایت سازمانی ادارک شده در رابطه بین اعتماد و سکوت در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران انجام شد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری، شامل کلیه کارکنان واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران در سال 1394 به تعداد 1765 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 231 نفر محاسبه شد. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای با تخصیص متناسب برای واحدهای دانشگاهی می باشد. داده ها از طریق سه پرسش نامه سکوت سازمانی، اعتماد سازمانی و حمایت سازمانی ادارک شده جمع آوری گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، تحلیل مسیر و معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد حمایت سازمانی ادراک شده بر سکوت سازمانی با ضریب مسیر در حالت تخمین ضرایب استاندارد β=-0/89 تاثیر مستقیم و منفی دارد. هم چنین با تایید نقش میانجی بودن حمایت سازمانی ادراک شده، اعتماد سازمانی با ضریب مسیر تخمین ضرایب استاندارد β=-0/56 بر متغیر سکوت سازمانی در دانشگاه ها اثر غیر مستقیم و منفی دارد. نتیجه گیری: وجود فضای اعتماد در دانشگاه ها و مراکز آموزشی و همراهی آن با حمایت سازمانی در بین کارکنان دانش محور موجب شکست سکوت می گردد و بدین ترتیب، فضای اخلاقی در دانشگاه ها را بهبود خواهد بخشید.

Keywords:

اخلاق , حمایت سازمانی ادراک شده , اعتماد , سکوت سازمانی