فهیمه خدابنده لو - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سوده ناطق نوری - عضو هییت علمی دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
ابوذر ابراهیمی ترکمان - عضو هییت علمی دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

با توجه به این که قوانین کیفری موجود در حوزه زنان، در بسیاری از موارد موجبات ضرر به ایشان را فراهم می آورد، این مبنا می تواند مستمسک خوبی برای نفی احکام کیفری ضرری علیه زنان باشد؛ به عنوان مثال به استناد ماده ی 91 و 92 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 علیرغم اهمیت و ضرورت اجرای فوری حد، در ایام بارداری و نفاس و شیردهی زن، اگر احتمال ایجاد ضرر برای حمل یا نوزاد باشد، اجراء حد موقوف می ماند. مواردی همچون تفاوت دیه زن و مرد به استناد ماده 300 قانون مجازات اسلامی و تفاوت حکم قصاص زن و مرد به استناد مواد 209، 207 و 258 قانون مجازات اسلامی نیز صرف نظر از اشکالات عمده ای که در مبنای فقهی وضع برخی این مواد قانونی به چشم می خورد، از دیگر احکام ضرری علیه زنان است که، موجبات بزده دیده زایی در خانواده و آسیب پذیری بیشتر زنان و بروز خشونت خانگی را فراهم می آورد. در حقیقت جلوگیری از ارتکاب جرایم علیه تمامیت جسمانی زنان در خانواده نیازمند حمایت ویژه قانون گذار از زنان است، حال آنکه قانونگذار ایران با وضع قوانین ضرری نسبت بهزنان، زنانا خانواده را از حمایت مساوی با مردان نیز محروم کرده است.

قانون مجازات اسلامی، قوانین کیفری، خشونت، زنان