سعیده قرقچیان - دبیر تربیت بدنی، کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی گرایش مدیریت ورزشی آموزش و پرورش استان یزد، ایران
بهار آب یار - آموزگار تربیت بدنی، کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی گرایش مدیریت ورزشی آموزش و پرورش استان یزد، ایران

امروزه در جوامعی که انتظارات بلندپروازان های از ورزشکاران دارند، رقابت ورزشی از اهمیت بخصوصی برخوردار است یکی از دلایل تاکید بر جنبه های روانی ورزشکاران این است که در سطوح بالای رقابت کلیه ورزشکاران از سطوح مهارتی و آمادگی جسمانی مطلوب برخوردارند و تنها تفاوت در میزان آمادگی روانی نهفته است. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه اضطراب حالتی رقابتی ورزشکاران دختر رشته دو و میدانی در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های علوم پزشکی تابستان 1390 است. پژوهش حاضراز نوع توصیفی تحلیلی است که جامعه ی آماری این پژوهش را دانشجویان دختر شرکت کننده در 11 ماده از رشتهی دو و میدانی تشکیل می دهند. آزمودنی های پژوهش شامل 131 نفر بود که به صورت تصادفی از میان دانشجویان ورزشکار رشته ی دوومیدانی انتخاب شدند. در تجزیه و تحلیل نتایج، از نرم افزار SPSS و v.16 استفاده شد که در آن از آزمون آنالیز واریانس ANOVA، آزمون تعقیبی LSD، استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بیشترین میانگین اضطراب رقابتی در دوهای سرعت مربوط به 100 متر، در نیمه استقامت مربوط به 800 متر و در پرش ها مربوط به پرش ارتفاع و همچنین در پرتاب ها مربوط به پرتاب وزنه می باشد و در کل بیشترین میانگین اضطراب رقابتی در رشته دو و میدانی مربوط به دوهای سرعت با میانگین 22/89±4/81 22 و کمترین آن مربوط به پرتاب ها با میانگین 17/13±4/73 و میدانی 20/28±5/36 بوده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر وجود بیشترین میزان اضطراب رقابتی در دوندگان سرعت به علت عوامل محدودیت زمان جبران، تک مرحله ای بودن مسابقه، ویژگی های شخصیتی لازم است که مربیان و مسیولین نسبت به کاهش اضطراب رقابتی تدابیری اندیشیده شود.

اضطراب حالتی رقابتی، ورزشکاران دختر، المپیاد ورزشی، رشته دو و میدانی.