الگوی تجربه فعال در آموزش معماری تدوین مدلی برای کسب دانش عملی طراحی از طریق رویکرد طراحانه به مصادیق معماری

تجربه مصادیق معماری از جمله راهبردهای آموزشی است که در آموزش معماری، به شکلی گسترده به کار می رود.یکی از عرصه های کاربست این راهبرد آموزشی، بهره گیری از آن در حوزه کسب دانش عملی طراحی است؛ زیرامشاهده آثار معماری سهم عمد های در تامین مهار تهای ذهنی معمار برای خلق اثر معماری دارد. این شکل ازتجربه مصادیق معماری، که رویکردی طراحانه به آثار است، زمانی در ارتقای دانش عملی معمار موثر واقع می شودکه تاثیرات ادراکی و دریافت های تصویری آن در زمان طراحی، به عنوان ماده عمل ذهن در فرایند تصویرسازی بهکار آید. مقاله حاضر تلاشی است در راستای طرح راهکاری به منظور دستیابی به چنین کیفیتی از تجربه آثار. راهکاریادشده الگویی عملی است که در اینجا از آن با عنوان الگوی تجربه فعال یاد می شود. یافته های این پژوهش،با اتکا به روش تحلیل منطقی بر پایه منابع کتابخانه ای، نشان می دهد که تجربه کارآمد آثار در حوزه دانش عملیمعماری، از طریق عبور از دو مرحله توجه و پردازش ، به شیوه های کلامی و تصویری میسر می شود. این دومرحله ارکان تشکیل دهنده الگوی تجربه فعال است که کارایی آن از طریق طرح یک آزمون میدانی روی تعدادیاز دانشجویان دانشکده هنر و معماری یزد، مورد سنجش قرار گرفت. نتایج این آزمون گواه آن بود که بهره گیری ازالگوی تجربه فعال، تاثیری معنادار در کیفیت و کمیت بازیابی اطلاعات تصویری حاصل از تجربه آثار معماری درمقایسه با مشاهده ساده دارد.

Keywords:

آثار و مصادیق معماری , رویکرد طراحانه , فرایند توجه , پردازش کلامی و تصویری , الگوی تجربه فعال