سیدعلی طباطبایی ابراهیمی - پژوهشگر دوره دکتری معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی
زهره تفضلی - استادیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی

تحقیق درباره مطلوبیت تجربه زندگی در خانه، موضوعی است که به روشی منطبق با ویژگی های خاص فهم وبازنمایی این تجربه نیاز دارد. کیفیت تجربه زیسته در حضور هم زمان ساکن خانه و کالبد آن آشکار می شود و روشیکه برای تحقیق درباره آن انتخاب می شود هم باید به این یکپارچگی فاعل شناسایی و موضوع شناسایی ملتزم باشدتا بتواند کیفیت منحصر و زنده تجربه را عمیقا دریابد و آن را به دیگری منتقل کند. این یکپارچگی در وجوه مختلفیاز تجربه زیسته در خانه قابل شناسایی است؛ این نوشتار با رجوع به آرای پدیدارشناسان معماری آن وجوه را معرفیمی کند تا روشی مناسب برای فهم و بازنمایی کیفیت تجربه زیسته در خانه بیابد. ویژگی هایی چون پیوستگی زماندرونی و بیرونی در تجربه زیسته، ملموس و مخیل بودن آن باعث می شوند که فهم روایی به عنوان بستری مناسببرای تحقیق درباره تجربه زیسته مطلوب در خانه معرفی گردد و حفظ کیفیت زنده آن به این ترتیب ممکن باشد.سپس با توجه به وجوه اساسی تجربه زیسته و کیفیت خاص هر تجربه مکانی، روند تحقیق درباره مطلوبیت تجربهزیسته در خانه و نکات قابل توجه در آن، از ابتدای جمع آوری اطلاعات تا ارایه نهایی روش نمی گردد و دو شکل ازروایت که متمرکز بر اثر مکان در تجربه زیسته مطلوب در خانه هستند، برای بازنمایی مطلوبیت تجربه زیسته در خانهبا عنوان روایت خانه معرفی می شوند. یکی روایت خانه به بیان ساکنان و دیگری روایت خانه به بیان محقق کههریک قابلیت ها و محدودیت هایی خاص خود دارند. در انتها و به عنوان مورد پژوهی، استفاده از این روش در تحقیقینمونه بر خانه های برهه گذار معماری تهران می آید.

تجربه زیسته، خانه، تحقیق کیفی، شیوه روایی، پدیدارشناسی