فرآیند فردیت در داستان خسرو شیرین (با تکیه بر شخصیت خسرو)

خسروشیرین دومین منظومه از پنج گنج نظامی و از زیباترین داستان های عاشقانه ادب فارسی است. این داستان تاکنون از جنبه های گوناگون و با رویکردهای متفاوت بررسی شده است. یکی از رویکردهای که در تحلیل این داستان تاکنون مغفول مانده، تطبیق آن با نظریه فرآیند فردیت از دیدگاه یونگ است. از این رو، هدف مقاله پیش رو، واکاوی کنش های شخصیت خسروپرویز وتحول شخصیت او و دیگر شخصیت های تاثیرگذار این داستان، در طی این مسیر برایه کهن الگوهای انیما و آنیموس، سایه، نقاب، خویشتن، پیر خردمند و.. با روش تحلیل توصیفی است. نتیجه بررسی حکایت از آن دارد که برای نیل به تفرد و یک پارچه سازی شخصیت خسرو، در جایگاه قهرمان داستان، ورود به عرصه ناخودآگاه الزامی است تا به وسیله نمایه های نمادین درون، قهرمان به خودشناسی دست یابد وتولدی دیگر در زندگی او حادث و مسیر دست یابی به تاج وتخت و شیرین برایش هموار شود.

Keywords:

نظامی , خسروشیرین , یونگ , کهن الگو , فرآیند فردیت