اسماعیل نرماشیری - دانشیار دانشگاه ولایت ایرانشهر

فرآیند معناسازی در گفتمان ادبی روایی کلاسیک، برخلاف قالبی ساده و بیرونی، تابع عناصر و نظام های نشانه ای پیچیده است. برای درک چگونگی ابعاد حضور ونقش تعیین کننده این عناصر، یکی از علمی ترین ابزارهای قابل اتکا، نشانه معناشناسی است که باعث می شود روابط هم بسته و منجسم گزاره های نشانه ای متنی درون گفتمانی از حیث پدیدارشناختی و حتی معرفت شناختی با اتقانی علمی تحلیل شوند. با استناد به همین فهم، گفتمان روایی شاه زاده و یاران او . با هدف استنباط قابلیت معناسازی عناصر دالی و چگونگی ظهور موثر آن عناصر در میزان تبیین اندیشه روای و گستره بخشی گفتمان، تحت خوانش و تحلیل قرار گرفته است. این مقاله به روش مطاله کتابخانه ای و برای پی جویی و پاسخ یابی این دو مسیله اصلی فراهعم آمده است: الف) پیش زمینه های زبانی وشاخص ها در کیفیت و سیالیت معنای گفتمانی هم سو با ذهنیت گفته پرداز چگونه وضع و نقشی دارند ب) حضور نشانه فردها در روند معناسازی و بعد معرفت شناختی گفتمانی چگونه است برآیند یافته ها در نگاهی کلی، مبین این است که گفته پرداز، این گفتمان روایی را جهت دار و طراحی شده تدوین کرده است. به همین رو، کوشیده است شاکله تمام عناصر و نظام های نشانه ای رادر روند تبیین بازنمود ذهنی تقدیرگرایی گرد آورد.

کلیله و دمنه، گفتمان روایی، فرآیند معنایی، نشانه شناسی، ذهنیت جمعی