محمدحسین خواجه بمی - عضو هییت علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

در این مقاله رابطه دین و اخلاق به معانی روش عبادت خداوند و صفات نفسانی بر محور رفتارهای انسان با دو صبغه الهی و انسانی بررسی می شود. از دین به آیین و روش یا رفتار انسان در بندگی خدا با توجه به پاداش و کیفر تعریف می شود و از اخلاق به صفات نفسانی (قلبانی) پایدار انسان که با رفتارهای انسان تاثیرات متقابل دارد تعبیر می شود. مبنای بررسی رابطه دین و اخلاق در دو صبغه الهی و انسانی است، لکن در مرحله بعد، درنظر گرفتن مقصودی عام از دین و اخلاق بطوری که شامل همه مباحث رابطه دین و اخلاق گردد، قدمی است که مبنای دوم بحث است.

دین، اخلاق، خوب و بد، عبارت، کمال و سعادت