عباس علی دارویی - عضو هییت علمی دانشگاه علوم قضایی و خدمات ادارای - تهران
محمدکاظم سروری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی؛ دانشگاه بین المللی اهل بیت(ع). تهران

وکالت بلاعزل به نحوه شرط فعل، گاهی به صورت شرط تعهد به توکیل و گاهی به گونه ای شرط تعهد به عدم عزل وکیل ضمن عقد لازم درج می گردد. این تحقیق از لحاظ هدف توسعه ای و از منظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و تطبیقی بوده که با استفاده از روش اسنادی مطالب جهت پاسخ یابی به چگونگی اثر حقوقی وکالت بلاعزل به صورت شرط فعل ضمن عقد لازم در حقوق ایران و افغانستان گردآوری شده است.نتایج این تحقیق نشان می دهد که اثر شرط تعهد به توکیل متناظر بر نصب وکیل است نه سلب حق عزل، بنابراین، عزل وکیل از ناحیه موکل اثر دارد؛ مگر اینکه قراین و شواهد، وکالت بلاعزل را در دایره تراضی طرفین اثبات کند. و همین طور هرگاه شرط عدم عزل وکیل به صورت شرط فعل باشد حق عزل برای وکیل وجود داشته و در صورت استفاده از آن، وکیل عزل می گردد و تنها امتیازی که برای وکیل با توجه به ماده 236 قانون مدنی ایران و بند 1 ماده 522 و ماده 739 قانون مدنی افغانستان میتوان در نظر گرفت،فسخ عقد اصلی می باشد

وکالت بلاعزل، شرط فعل، حقوق ایران، حقوق افغانستان