توانمندسازی محلات غیررسمی با رویکرد ارتقای امنیت در آن (مورد مطالعه: محله احمدآباد تبریز)

با تمرکز فقر در شهرها در طول چند قرن اخیر و به موازات صنعتی شدن جهان، جنبه اهی کالبدی فقر در قالب محله های فقیر نشین و اسکان غیررسمی عینیت یافت که خود با مشکلات بسیار زیادی مواجه می باشند که یکی از این مشکلات مسیله امنیت در این مناطق می باشد. برای حل این مسیله، رویکرد توانمندسازی در دهه 1980 مطرح شد. ا ین رویکرد، اجتماعات غیررسمی را نه به عنوان یک معضل بلکه به عنوان یک دارایی اجتماعی نگریسته تا توانمندسازی را جایگزین فرهنگ فقر بنماید. هدف اساسی این پژوهش بررسی و سنجش امنیت در محلات غیررسمی و توانمندسازی آن در محدوده محله غیررسمی احمد آباد در شهر تبریز می باشد که به عنوان یکی از محلات ناکارامد این شهر محسوب می گردد. جمع آوری اطلاعات در این پژوهش با استفاده از روش اسنادی کتابخانه ای و مطالعات میدانی با ابزار پرسشنامه انجام گردیده است که تعداد آن به روش تصادفی 200 نفر در نظر گرفته شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تحلیل رگرسیون خطی ساده و تحلیل SWOT انجام گردیده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که توانمندسازی و مشارکت مردمی تاثیر مستقیم و معناداری بر ارتقای امنیت و بهبود وضعیت محله دارد.

Keywords:

محله , حاشیه نشینی , امنیت , توانمندسازی , احمدآباد