معصومه کهندل - کارشناس ارشد تفسیر روایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر قدس

برخی از آیات قرآن کریم به این معنا اشاره دارد که اگر مردم عقاید و اعمال خود را بر طبق آنچه که فطرت اقتضا دارد، وفق دهند، برکات و خیرات به سوی آنها سرازیر می شود. اما در مقابل این آیات، آیات دیگری داریم که عامل گسترش روزی فساد و طغیانگری است و شاهد جوامعی هستیم که با وجود عدم ایمان و تقوی دارای رفاه اقتصادی هستند. با بررسی در قرآن کریم این نتیجه حاصل شد که آیات درباره علل گسترش روزی دو دسته هستند: آیاتی که ایمان و تقوی شرط نعمت بیان شده؛ آیاتی که تقوی و ایمان شرط نعمت بیان نشده، آنچه در این نوشتار مورد بررسی قرار می گیرد، توجه به رابطه رزق و پارسایی است که معمولا بعنوان یک پاراداکس بین نظریه و واقعیت نمودار بوده و کمتر بدان پرداخته شده است. البته آیات و روایاتی که در خصوص رابطه رزق و پارسایی آمده است را می توان به سه دسته تقسیم کرد: تقوا و پارسایی ارتباطی به رزق ندارد، تقوا و پارسایی باعث کاهش رزق می شود، تقوا و پارسایی باعث افزایش رزق می شود.

رزق، رزق مادی، رزق معنوی، تقوا و پارسایی