امین امینازاده - کارشناسی ارشد رشته مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، ایران

امروزه، سازمان ها برای ارزیابی عملکرد پرسنل خود از فرم ها و چک لیست های از پیش تعریف شده ای استفاده می کنند، تا بتوانندامتیازات هر فرد را مورد ارزیابی قرار داده و بر اساس آن ضریب افزایش حقوق سال آینده را مشخص کنند. ما در این پژوهش نتایج حاصل ازاین فرم ها را با نتایج حاصل از روش تحلیل پوششی داده ها مقایسه کرده ایم. شش زمینه مورد بررسی در این فرم ها که شامل عملکرد براساس رئوس فعالیت، فعالیت های آموزشی و بهسازی و بکارگیری فنآوری اطلاعات، رفتار شغلی و اخلاقی، پیشنهادها، تشویقات، و امتیازاتویژه بوده اند را به عنوان خروجی مسئله در نظر گرفته و با شش ورودی شامل تعداد فعالیت های کلیدی، ساعات شرکت در دوره هایآموزشی، تعداد زمینه های شغلی و اخلاقی مورد ارزیابی، تعداد پیشنهادهای ارائه شده، تعداد تقدیرنامه های دریافتی و تعداد مقالات تالیفشده و دوره های تدریس، مدل را تشکیل داده ایم. نتایج حاصل از خروجی نرم افزار نشان می دهد تنها یک نفر در میان 27 نفر موردارزیابی، ناکارا می باشد، در صورتی که در روش سنتی 6 نفر نتوانسته اند حداقل امتیاز را برای دریافت حداکثر افزایش حقوق کسب نمایند.اما نکته قابل توجه این است که در هر دو روش پرسنل شماره 11 ضعیف ترین عملکرد را داشته است. مشاهده نتایج نشان دهنده این استکه روش های سنتی به دلیل توجه نکردن به داشته های هر فرد، گاهی باعث ضایع شدن حقوق پرسنل می شوند. می توان نتیجه گرفتاستفاده از روش غیرپارامتری ارزیابی عملکرد نتایج واقعی تری را ارائه می نماید.

ارزیابی عملکرد، روش غیر پارامتری، پرسنل، تحلیل پوششی داده ها