بررسی جایگاه حقوقی موسسه های اعتباری غیربانکی در نظام مالی ایران

موسسه های اعتباری غیربانکی مجموعه نهادهایی هستند که خدمات مربوط به واسطه گری مالی را خارج از شبکه بانکی انجاممی دهند و در اقتصاد ایران با عنوان بازار غیرمتشکل پور مطرح می شوند بانک مرکزی در مراسلات رسمی خود بازار غیرمتشکل پولی را در چهار بخش صندوق های قرض الحسنه، موسسه های اعتباری، صرافی ها و لیزینگ ها تبیین کرده استموسسه های اعتباری غیربانکی برای نخستین بار در بند (ب) ماده 11 و بند (ه) ماده 31 قانون پولی و بانکی کشور (مصوب1351/4/18) مطرح شدند پس از گسترش این موسسه ها، بانک مرکزی با استناد به تبصره 3 ماده 1 قانوب تنظیم بازار غیرمتشکل پولی (مصوب 1383/10/23) و در راستای اجرای بند (ب) ماده 11 قانون پولی و بانکی کشور (1351) در پی نظارت بر آبها برآمد به همین جهت د ستورالعمل های اجرایی هر یک از چهار رکن بازار غیر متشکل پولی به تصویب شورای پول واعتبار رسید و هم اکنون علاوه بر قانون تجارت (مصوب 1311/12/13)، لایحه اصلاحی قسمتی از قانون تجارت (مصوب 1347/12/24) و قوانین پولی و بانکی، این دستورالعمل ها از مرحله تاسیس تا مرحله انحلال بر ارکان بازار غیر متشکل پول حاکم هستند.

Keywords:

موسسه اعتباری غیربانکی , بازار غیر متشکپ لولی , قرض الحسنه , لیزینگ (واسپاری) , صرافی , تعاونی اعتبار