اهمیت ایمنی زیستی در پرورش میگو در استان هرمزگان

امروزه صنعت پرورش میگو به یکی از صنایع رایج ودرآمد زای شیلاتی تبدیل شده است ، بطوریکه سرمایه گذاران علاقه زیادی به ورود به این صنعت دارند.در کشور ایران نیز پرورش میگو در استانهای جنوبی و شمالی و بخصوص استان هرمزگان ،گسترش زیادی یافته است و مناطق جدیدی نیز جهت واگذاری در مراحل مطالعه،احداث و بهره داری قرار دارند. با توجه به گسترش مزارع پرورش میگو و مجاورت آنها با محیط های طبیعی ، امکان بروز بیماری و بخصوص بیماری های ویروسی وجود دارد. ایمنی زیستی یکی از راه های موثر در کنترل بیماری های ویروسی است. متاسفانه در استان هرمزگان هنوز برنامه دقیق و مدونی برای اجرای ایمنی زیستی اجرا نمی گردد و این می تواند زنگ خطری برای سرمایه های هنگفتی که در بخش پرورش میگو فعالیت دارند باشد. اجرای برنامه های ایمنی زیستی فقط می تواند با همکاری و آموزش مدیران مزارع وجدیت نهادهای دولتی اجرا گردد. از موارد مهم در اجرای برنامه ایمنی زیستی استفاده از مولدین عاری یا مقاوم به بیماری ، شناسنامه دار کردن مزارع پرورشی از پست لارو ذخیره شده،استفاده از غذاهای با کیفیت ، بررسی مداوم پست لاروها در مراکز تکثیر ، قرنطینه هر منطقه ، جلوگیری از ورود پست لاروها از سایر مناطق ، استفاده از پروبیوتیک های مناسب در استخرهای پرورشی و ضدعفونی وکنترل ورود و خروج افراد و تجهیزات به مزارع است.در این مقاله سعی خواهد برخی از موارد مهم اجرای برنامه ایمنی زیستی بیان گردد.

Keywords:

ایمنی زیستی , میگو , بیماری , هرمزگان