تکثیر و پرورش میگو در ایران

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,009

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SHRIMP04_080

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1398

Abstract:

این مطالب پیش زمینه ای کوتاه در مورد مباحث تکثیر در خلیج فارس و دریای عمان میباشد. در آبهای خلیج فارس و دریای عمان 18 گونه میگو شناسایی شده است. مهمترین گونه اقتصادی از نظر صید و صیادی،میگوی ببری سبز ( Penaeus semisulcatus) میباشد که در بیشتر زیستگاه های خلیج فارس و دریای عمان یافت میشود، اما بیشترین پراکنش و صید آن در آبهای استان بوشهر میباشد. میگوی موزی Penaeus (indicus) که از نظر تجاری در رده دوم قرار دارد و بیشتر در آبهای استان هرمزگان صید میگردد. سایر گونه ها مثل میگوی سفید هندی ( Penaeus indicus)و میگوی ببری سیاه ( Penaeus monodon)علیرغم داشتن جثه درشت، به دلیل فراوانی اندک و محدودیت زیستگاه، مورد بهره برداری اقتصادی قرار نمی گیرند.تحقیقات مقدماتی تکثیر و پرورش میگو در ایران از سال 1363 شمسی ) 1984 میلادی( توسط موسسه تحقیقات شیلات ایران در پژوهشکده میگوی کشور مستقر در بوشهر انجام گردید. دستاوردهای این فعالیتهای تحقیقاتی منجر به معرفی سه گونه مهم و تجاری میگوی ببری سبز، سفید هندی و وانامی به صنعت آبزی پروری کشور گردید. هکتار در شرق استان مازندران و سواحل استان گلستان شناسایی شده است. احداث 36 واحد مرکز تکثیر، 6 واحد کارخانه تولید خوراک میگو و 30 واحد کارخانه عمل آوری بخشی از زیر ساختهای مورد نیاز صنعت تکثیر و پرورش میگو است که در این سالها بوجود آمده است. میزان تولید میگوی پرورشی در کشور از 54 تن در سال 1373 به 250,5 تن در سال 1386 رسیده است. حداکثر میزان تولید میگوی پرورشی در کشور در اوج فعالیت صنعت پرورش میگو در سال 1383 به 8930 تن رسیده که استان بوشهر با 5600 تن ) 63 %(کل کشور در این امر پیشرو بوده است. توجه به تنوع گونهای میگو با دید منطقه ای، تکثیر و پرورش گونه های با توان تولید بالا و مقاوم در برابر شرایط متنوع اکولوژیکی، مقاوم در برابر بیماری، سریعالرشد و افزایش تولید در واحد سطح از راهکارهای دستیابی به اهداف کیفی و کمی شیلات ایران در برنامه های توسعه ی کشور است.

Authors

رضا جعفری

دانشگاه آزاد واحد کازرون –بخش زیست شناسی-کارشناسی ارشد علوم جانوری