وحید یگانه - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
سمیرا مبارکی - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
عقیل دشتیان نسب - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
ژیلا رنجبری - پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران

نقش باکتریهای فراسودمند (پروبیوتیک ها) در پرورش میگو به اثبات رسیده است. در این میان باکتری های گرم مثبت بیشترین اثرات را داشته اند و باسیلوس ها به ویژه باسیلوس سابتیلیس یکی از پرکاربرد ترین باکتری در آبزی پروری به عنوان پروبیوتیک به شمار می رود.این پژوهش به منظور بررسی اثر پروبیوتیک بومی باسیلوس سابتیلیسIS02 بر شاخص های رشد و بازماندگی میگوی سفید غربی در استخرهای خاکی در شرایط تجاری انجام گرفت و شامل 3 تیمار(افزودن پروبیوتیک به آب - افزودن پروبیوتیک به غذا - شاهد بدون پروبیوتیک) و هر تیمار شامل سه تکرار بود. در طی 127 روز دوره پرورش به ترتیب بیشترین درصد بازماندگی در تیمار غذا((%94,1 وسپس تیمار آب((91,2 و در نهایت شاهد((78,6 مشاهده شد. میانگین وزنی میگوها اختلاف معنی داری نداشتند(.(p> 0.05 کمترینFCR در تیمار غذا ( 1,23)دیده شد و با تیمار شاهد((1,32 اختلاف معنی داری داشت(.(p<0.05 بیشترین میزان برداشت در تیمار غذا ( 3803 کیلوگرم)مشاهده شد که با تیمار شاهد(3295کیلوگرم) اختلاف معنی داری داشت(.(p<0.05 میزان کارایی پروتئین نیز در تیمار غذا با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشتp<0.05 نتایج نشان داد که استفاده از باکتری باسیلوس سوبتلیس 02 در آب و غذا اثرات مثبتی بر شاخص های رشد و بازماندگی دارد اما میزان اثرات آن در استفاده در غذا بر شاخص های رشد نسبت به استفاده در آب بیشتر در شرایط طبیعی استخر است.

باسیلوس سوبتلیس، پروبیوتیک، میگو، سفید غربی، بازماندگی، شاخص های رشد، استخر خاکی