ضرورت پایش اثرات مزارع پرورش میگو بر محیط زیست ساحلی

افزایش روز افزون جمعیت همراه با نیازهای اقتصادی و اجتماعی آن، ر شد چشم گیر صنایع مختلف از جمله صنعت تکثیر و پرورش آبزیان را به دنبال داشته است. رشد و توسعه صنعت تکثیر و پرورش آبزیان همراه با استفاده بیشتر از منابع طبیعی، منجر به بر هم زدن تعادل های طبیعی موجود در اکو سیستم های هم جوار گردیده ا ست. پایش های انجام شده در رابطه با اثرات متقابل محیط زیست و تکثیر و پرورش آبزیان، این تغییر تعادل ها را از جهت تهیه غذا، اشتغال زایی، افزایش درآمد و تولید ارز و ....... مثبت و از لحاظ تخریب سواحل و اکوسیستم های ساحلی، افزایش مواد مغذی و مواد آلی در اکوسیستم های ساحلی، اسیدی شدن خاک، تغییر در تنوع و تراکم جانوران کفزی و ...... منفی ارزیابی می کند. واضح است که توسعه بدون برنامه صنعت تکثیر و پرورش آبزیان و به خصوص میگو، عامل ایجاد اثرات ویران گر بر اکوسیستمهای ساحلی خواهد بود. در این راستا امروزه پایش های مستمر در زمینه ارزیابی ناشی از فعالیت این صنعت بر محیط زیست دریافت کننده، به عنوان یک ابزار مدیریتی در حال انجام بوده و متناسب با نیازها و شرایط محیطی، مدیریت های متفاوتی اعمال می شود.پایش های اثرات متقابل محیط زیست و مجتمع های پرورشی میگو در سواحل استان بوشهر از سال 1377تا 1385، گویای آن است که پساب های حاصل از این مزارع به تنهایی در دامنه فرآیندهای خود پالایشی دریا بوده و نمی تواند به تنهایی عوارض نامطلوبی را برای محیط ایجاد نماید ولی ابهام در بر هم کنش این صنعت با دیگر صنایع بر محیط زیست و همچنین توسعه سریع اقتصادی و اجتماعی منطقه در کنار افزایش وسعت کشت و توان فعالیت مزارع پرورش میگو در سال های اخیر همچنین بروز مکرر مشکلات متعدد زیست محیطی از جمله شکوفایی جلبکی و ژله فیش ها، انجام پایش های زیست محیطی به منظور دستیابی به یافته های کمی قابل استفاده در برنامه ریزی در راستای تعدیل معضلات زیست محیطی منطقه ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

پایش پساب ها , مزارع پرورش میگو , محیط زیست ساحلی , استان بوشهر.