مروری بر پرورش ارگانیک میگو، شرایط و استانداردها

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 476

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SHRIMP04_110

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1398

Abstract:

تولید میگوی ارگانیک برای اولین بار در سال 1999 در کشور اکوادور انجام شد . تولید میگوی ارگانیک درحدود 4 درصد کل تولید آبزی پروری ارگانیک می باشد . بازار جهانی میگوی ارگانیک در موقعیت مناسبی قرار دارد و در حال حاضر تقاضا از عرضه پیشی گرفته است. با وجود اینکه قیمت تمام شده محصول تولیدی در شرایط پرورشی ارگانیک افزایش می یابد، قیمت فروش آن نیز به مراتب بالاتر است به طوری که قیمت میگوی ارگانیک در جنوب شرق آسیا حدود دو برابر میگوی معمولی است. مدیریت یک مزرعه ارگانیک شامل 4 مرحله کلی است: انتخاب محل، برنامه تولید، مجوز آبزی پروری، مدیریت عمومی مزرعه. تا کنون دو گونه مونودون و وانامی استانداردهای آبزی پروری ارگانیک را دریافت نموده و در کشورهای مختلف تولید می شوند. یکی از روشهای تولید میگوی ارگانیک روش صنعتی و در مقیاس بزرگ است. در حال حاضر بزرگترین شرکت تولید کننده میگوی ارگانیک در دنیا شرکت OMARSA در کشور اکوادور است که دارای مساحتی بالغ بر 900 هکتار می باشد. روش دوم تکیه بر روشهای سنتی و حتی باستانی این مناطق دارد و تولید میگو در جنگلهای حرا را در بر می گیرد. این روش از تولید میگوی ارگانیک بر اساس استانداردهای شرکت های بزرگ بین المللی گواهی دهنده انجام می شود و به عنوان مشاغل خانوادگی بین مردم آن مناطق انجام می گیرد. با توجه به پیشتاز بودن پرورش دهندگان میگو در کشور ما و همچنین وجود خوریات و جنگل های حرا در ایران، امکان تولید میگوی ارگانیک به هر دو روش وجود دارد. در صورت مشارکت پرورش دهندگان یکی از سایتهای کشور، ضمن افزایش درآمد مزرعه ، کاهش برخی از هزینه های تولید ارگانیک وکاهش بیماری لکه سفید و عارضه سرقرمزی نیز مشاهده خواهد شد.

Authors

داود ضرغام

موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

طیبه باشتی

موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

همایون حسین زاده صحافی

موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران