وضعیت شاه میگوی آب شیرین در ایران و اهمیت آن در آبزی پروری

شاه میگوهای آب شیرین متعلق به راسته ده پایان، رده سخت پوستان و شاخه بندپایان بوده و به طور کلی از آبهایشور تا شیرین در دریاها، دریاچه ها، رودخانه ها، آبگیرها و آب بندانها و در مناطق معتدله نیمکره شمالی و جنوبیزیست مینمایند .(Holdich, 2002) از عمده دلایل توجه به شاه میگو در جهان می توان به ارزش غذایی قابل توجه، بازار پسندی و تقاضای بالا، ارزش تجاری و اقتصادی بالا، عادات غذایی ویژه و رژیم غذایی ارزان، محدودیت پراکنش، وقوع بیماریهای همهگیر شاه میگو در منابع آبی، برداشت بیرویه از ذخایر و کاهش آن در منابع آبی طبیعی را نام برد. در ایران یکی از مهمترین گونه های آن به نام شاه میگوی چنگال باریک Astacus leptodactylus وجود دارد که هم آوری بیشتر، قدرت سازگاری بالاتر، رشد سریعتر، مقاومت بیشتر در برابر بیماریها و رزیم غذایی متنوع تر دارد . (Kolnykov, 2002 Holdich, 2002) ارزش بازاری شاه میگوی A. leptodactylus به بیش از 15 دلار و گاهی تا 25 دلار به ازای هر کیلو گرم وزن بدن می رسد .(Skurdal etal, 1987) میزان تولید جهانی شاه میگو از کمتر از 6 هزار تن در سال 2004 به بیش از 1 میلیون تن در سال 2017 رسیده است. در ایران پژوهش های متعددی در زمینه تکثیر، تغذیه و جیره های غذایی، پرورش و ارزیابی ذخایر شاه میگو به انجام رسیده که نتایج آنها می تواند در معرفی شاه میگو به عنوان کاندیدی مناسب در صنعت آبزی پروری مورد بهره برداری قرار گیرد.

Keywords:

شاه میگوی آب شیرین , Astacus leptodactylus , آبزی پروری , تکثیر , پرورش , ایران