حسین فخاری - دانشیارحسابداری دانشگاه مازندران
مهدی سرخی - دانشجوی کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه مازندران

با توجه به نقشی که بازار بورس اوراق بهادار در رشد و پیشرفت کشور ایفا می کند از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. و در این راستا، عرضه عمومی اولیه سهام یکی از رویدادهای مهم بازار سرمایه می باشد. چنانچه عرضه اولیه اوراق بهادار به درستی و با شناخت کامل از بازار و سرمایه گذاران بالقوه، برنامه ریزی نگردد، می تواند عواقب ناخوشایندی برای شرکت ها و نهایتا بازار سرمایه داشته باشد. از آنجایی که، مدیریت سود یکی از عوامل مهم ایجاد خلل در بحث سرمایه گذاری و اتخاذ تصمیمات نادرست است، و یکی از پیامدهای منفی جدایی مالکیت از مدیریت می باشد که بدلیل تضاد منافع مدیران و سرمایه گذاران موجب تحریف صورت های مالی شده و گمراهی سرمایه گذاران را به دنبال دارد؛ لذا، در مورد عرضه های عمومی اولیه، این امر نمود بیشتری پیدا می کند [1] .سرمایه گذاران نهادی می توانند نقش های متفاوتی در عرضه اولیه در رابطه با مدیریت سود ایفا کنند. برخی از تحقیقات پیشین بر این باورند سرمایه گذاران نهادی می توانند باعث کاهش عدم تقارن اطلاعات، کاهش مدیریت سود در قبل از عرضه اولیه شوند که بهبود در عملکرد شرکت در بعد از عرضه را به دنبال دارد اما برخی دیگر نتایج کاملا متضادیبدست آوردند نتایج نشان حاکی از این موضوع است که سرمایه گذاران نهادی در قبل از عرضه مدیران را تشویق به مدیریت سود می کنند تا بتوانند در عرضه اولیه با قیمت بالاتری مشارکت کنن و این نوع رفتار عملکرد نامطلوبی از شرکت در بعد از عرضه اولیه به نمایش می گذارند [2] . سوال اینجاست که چگونه سهامدارن نهادی رفتارهای نامتقارنی از خود در عرضه اولیه نشان می دهند تفاوت در نوع سهامداران نهادی می تواند پاسخ این سوال باشد برخی از صاحب نظران سهامداران نهادی را به دو نوع فعال و غیرفعال تقسیم بندی کرده است که می توانند اهداف متفاوتی داشته باشند.سهامداران نهادی فعال به دنبال ارزش آفرینی بلند مدت شرکت از طریق نظارت فعال بر تصمیم گیری مدیریت می باشد اما گروه دیگر که سهامداران نهادی غیرفعال هستند به دنبال سودفردی در کوتاه مدت هستند که حتی می توانند مدیران را در مدیریت سود فرصتطلبانه یاری کند

مدیریت سود، سرمایه گذاران نهادی فعال، سرمایه گذاران نهادی غیرفعال، عملکردشرکت، عرضه اولیه