فهیمه فرازمند - کارشناسی ارشد زبان شناسی همگانی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

امروزه دغدغه اصلی سیاست گذاران پژوهشی، حصول اطمینان از اثربخش بودن پژوهشهای هر رشته است. همه دانشگاهیان، اعم از مسئولان، اساتید و دانشگاهیان شاهد بحرانی که در سالهای اخیر در نظام آموزش عالی کشور به وجود آمده هستند. اگر این نظام آموزش عالی در مقایسه با کشورهای توسعه یافته افت بسیار شدیدی به لحاظ کیفیت آموزش داشته است. در مقابل این افت کیفی، شاهد افزایش کمی تعداد و انواع دانشگاه ها و به تبع آن تعداد زیاد دانشجویان در مقاطع مختلف حتی تحصیلات تکمیلی بودیم. مسئله پژوهش حاضر این است که این بازار سازی علم، در قاموس یکی از گونه های سرمایه داری، چه هدفی را دنبال میکند و درواقع نوع نگاه و مفهومسازی دانشگاه در نزد سیاست گذاران، دانشگاهیان و مردم چه تغییری کرده است که موجب شده است تا دانشگاه تبدیل به بازاری شود که در آن گویی کالایی از سوی دانشگاه ها به مردم فروخته میشود. از اینروبا توجه به سیر صعودی نگاه کمی به مقوله علم و همچنین سیاسی شدن این مقوله، و قرار گرفتن در مسیری ناامن به لحاظ جایگاه واقعی، بررسی و تحلیل علل موجود ضروری است. داده های این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی، کتابخانه ای و آماری جمع آوری شده تا در رسیدن به پاسخ پرسشهای پژوهش و همچنین در بخش نتیجه گیری به خدمت گرفته شوند. لازم به ذکر است، نتایج حاصل از بررسی داده ها حاکی از این است که با وجود رشد چشمگیر کمیت پژوهشهای ایران، این پژوهشها در توسعه مرزهای دانش و اغنای رشته های علمی، اثربخشی بسیار ناچیزی داشته و در خصوص علل و عوامل موثر در این روند در سالهای اخیر، میتوان به سیاست گذاریهای اشتباه وزارت علوم و همچنین سیاسی شدن مفهوم علم و همینطور شیوه نادرست ارزشیابی های اساتید دانشگاه ها و دانشجویان و پژوهشگران اشاره کرد.

پژوهش، کیفیت، ایران، کمیت گرایی