فاطمه چیت گرچاری - دانشجوی ارشد، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری
علی شاهنظری - استاد، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری
مجتبی چراغی زاده - دانشآموخته دکتری، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری

بحران آب در سالهای اخیر در بسیاری از کشورها به یکی از معضلات بسیار مهم و مهمترین تهدید برای بقای بشر، اکوسیستم طبیعی و تکوین تمدنها تبدیل شده است. امنیت غذایی، بهداشت و اقتصاد کلان تحت تاثیر کمبود آب به شدت دچار آسیب میشود. از این رو پژوهشی با عنوان بررسی ضریب گیاهی ذرت در شرایط آبیاری بخشیریشه و افزودن ورمی کمپوست در سال زراعی 1396 انجام شد. آزمایش به صورت کرتهای دو بار خرد شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. روشهای آبیاری شامل آبیاری کامل (FI)، کم آبیاری بخشی ریشه در سطح (PRD56) %65 و کم آبیاری بخشی ریشه در سطح (PRD66) %55 به عنوان عامل اصلی، انواع روشهای کوددهی شامل %100 کود شیمیایی (C011)، %25 ورمی کمپوست به اضافه %75 کود شیمیایی (C56-V56)و %50 ورمی کمپوست به اضافه %50 کود شیمیایی (C61-V61) به عنوان عامل فرعی و خاکهای با بافت سنگین (S0) و سبک (S5) به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج بیشترین صرفه جویی مربوط به اعمال PRD55و C61-V61 بود. نتایج نشان داد در بین تیمارهای مختلف آبیاری، اعمال تیمار آبیاری کامل بیشترین مقدار ضریبگیاهی را داشت. اعمال تیمار PRD65 باعث افزایش ضریب گیاهی در مقایسه با تیمار PRD55 شد. همچنین کمترین مقدار ضریب گیاهی مربوط به تیمار کودی C50-V50 بود. اعمال تیمار C75-V25 باعث افزایش ضریب گیاهی در مقایسه با تیمار C50-V50 شد. نزدیکترین ضرایب به ضرایب پیشنهادی فائو مربوط به تیمار PRD65 و C75-V25 بود.

تنش رطوبت، تبخیر و تعرق، مازندران.