بررسی چارچوب همکاریهای بین المللی در زمینه مقابله با آلودگی نفتی: مطالعه موردی کنوانسیون بین المللی آمادگی، مقابله و همکاری در برابر آلودگی نفتی

همکاریهای بین المللی در جهت مقابله با آلودگی دریایی همیشه یکی از موضوعات مورد توجه سازمان بین المللی دریانوردی (ایمو) بوده است. این مساله به ویژه بعد از حوادثی دریایی که منجر به آلودگی عظیم دریایی شد بیشتر نمایان شد. این پژوهش در پی واکاوی اقدامات ایمو با توجه به کنوانسیون بین المللی آمادگی، مقابله و همکاری در برابر آلودگی نفتی است. به طور کلی وقوع حوادث کشتیرانی و آلودگیهای نفتی ناشی از آن سبب شد که ایمو دست به اقدامات عاجل در این زمینه بزند. یکی از مسائل اساسی، مساله ایجاد یک چارچوب جهانی برای همکاری بین المللی در مبارزه با حوادث یا تهدیدات منجر به آلودگی دریایی به ویژه آلودگی نفتی بود. بر همین اساس، کنوانسیون بین المللی آمادگی، مقابله و همکاری در برابر آلودگی نفتی در سال 1990 میلادی تصویب شد. این کنوانسیون با ایجاد سیستمهای ملی برای آمادگی، واکنش و ارائه یک چارچوب جهانی برای همکاری بین المللی در مبارزه با حوادث مهم یا تهدید آلودگی دریایی به وسیله مواد نفتی، نقشی اساسی ایفا میکند. همچنین پروتکل الحاقی به این کنوانسیون، کشتیهای حامل مواد خطرناک و مضر را ملزم میدارد تا رژیم آمادگی و واکنش مشابه با آنهایی که در حوادث نفتی موجود هستند را برقرار دارند.

Keywords:

کنوانسیون حقوق دریاها , سازمان بین المللی دریانوردی , آلودگی نفتی , مواد خطرناک و مضر , کنوانسیون بین المللی آمادگی , مقابله و همکاری در برابر آلودگی نفتی.