فاطمه جعفری صیادی - دانشجوی دوره دکتری علوم و مهندسی آب گرایش آبیاری و زهکشی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

فرسایش خاک نتیجه ضعف یا استفاده نادرست از زمین است که میتوان آن را با مدیریت صحیح کاربری اراضی، کنترل نمود. فرسایش خاک توسط آب مهمترین مشکل تخریب اراضی در سطح جهان است. فرسایش توسط آب، خاک سطحی و مواد غذایی را خارج میکند، حاصلخیزی خاک را در معرض خطر قرار میدهد، ظرفیت نگهداری آب در خاک را کاهش میدهد، پایداری ساختمان خاک را کاهش میدهد و باعث انسداد سطحی (سله بندی) میشود. برای کنترل فرسایش آبی، اندازه گیریهای زیست- فیزیکی در مقیاسهای منطقهای یا حوضه آبریز مورد نیاز است. سنجش از دور داده های همگن از مناطق وسیع و با قابلیت تکرارپذیری منظم فراهم می آورد و میتواند به عنوان ابزاری مناسب در ارزیابی فرسایش آبی در مقیاس منطقهای به کار گرفته شود. داده های ماهوارهای برای تشخیص مستقیم فرسایش و یا اثرات ناشی از آن میتواند مورد استفاده قرار گیرد. تشخیص مستقیم از طریق شناسایی اشکال مختلف فرسایشی، تفکیک اراضی تخریب یافته از تخریب نیافته و ارزیابی شدت فرسایش بر اساس همبستگی با روشهای تجربی صورت میپذیرد. مهمترین اثرات قابل تشخیص خسارات ناشی از فرسایشهای شدید و وجود رسوبات در پشت سدها است.

نقشه فرسایش، تصاویر ماهواره ای، سامانه اطلاعات جغرافیایی.