اثر بخشی درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر تمایز یافتگی خود و دشواری تنظیم هیجان در مراجعان دارای نشانگان اضطرابی

مقدمه  درمان فرا تشخیصی یکپارچه رویکردی ساختارمند و کوتاه مدت است که برای بهبود مشکلات هیجانی، شناختی و رفتاری طراحی شده است. این پروتکل درمانی تاکید ویژه اش بر روی نحوه تجربه و پاسخدهی به هیجان ‎ها می‎باشد که سعی در اصلاح کوشش‎های غیرانطباقی هیجان، شناخت و رفتار را دارد. روش کار  پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر تمایزیافتگی خود و دشواری تنظیم هیجان در مراجعان همراه با نشانگان اضطراب می‎باشد. روش پژوهش شبه آزمایشی، با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود که به روش نمونه گیری در دسترس با نمونه 24 آزمودنی انجام گردید و پس از انجام مصاحبه ساختاریافته، و اجرای پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکوورن و دشواری در تنظیم هیجان گراس به صورت تصادفی ساده در دو گروه آازمایش و کنترل جایگزین شدند. نتایج  نتایج نشان داد پروتکل درمان فراتشخیصی یکپارچه بارلو نه تنها منجر به افزایش سطح تمایزیافتگی خود در افراد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود، بلکه این درمان به طور معناداری منجر به کاهش سطح دشواری تنظیم هیجان افراد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود. نتیجه گیری  در نتیجه در حالیکه درمان فراتشخیصی میزان تمایزیافتگی را افزایش می‎دهد که بهبود تنظیم هیجان را هم به دنبال دارد.، بین سطح تمایزیافتگی خود و دشواری تنظیم هیجان هم همبستگی منفی وجود دارد و با افزایش تمایزیافتگی، دشواری تنظیم هیجان کاهش می‎یابد.

Keywords:

تمایز یافتگی , دشواری تنظیم هیجان , درمان فردی فرا تشخیصی