جمیله منصوریان - دانشجوی مقطع دکتری روانشناسی تخصصی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
جواد خلعتبری - دانشیارگروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
مرتضی ترخان - دانشیارگروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
شهره قربان شیرودی - دانشیارگروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران

مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی ایماگوتراپی و زوج درمانی هیجان مدار بر بهزیستی روان شناختی زوجین ناسازگار و درگیرخیانت انجام شد. روش کار: روش این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجراء، آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون، با یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زوج های داوطلبی بود که به فراخوان اعلام شده از سوی مراکز پاسخ داده و ثبت نام نمودند. این زوج‎ها به دلیل مشکلات مربوط به خیانت به یکی از مراکز مشاوره ناحیه 2 شهر نوشهر در سال 1396 مراجعه کرده بودند. سپس 33 زوج واجد شرایط،‎ به صورت جایگزینی تصادفی در 3 گروه ایماگوتراپی (11 زوج)،‎ زوج درمانی هیجان مدار (11 زوج) و گروه کنترل (11 زوج) جایگزین شدند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. اطلاعات با دو روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شد. برای جمع آوری اطلاعات در بخش میدانی از پرسشنامه‎های بهزیستی روانشناختی ریف فرم کوتاه و ناسازگاری زناشویی اسپانیر (1976) استفاده شد. داده‎های پژوهش با نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج: با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات گروه درمان ایماگوتراپی در پس آزمون، می‎توان نتیجه گرفت که نسبت به زوج درمانی هیجان مدار در افزایش بهزیستی روانشناختی زوجین ناسازگار و درگیر خیانت موثرتر بوده است. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که ‎بین میزان اثربخشی ایماگوتراپی بر بهزیستی روان شناختی زوجین ناسازگار و درگیرخیانت تفاوت وجود دارد.

ایماگوتراپی, زوج درمانی هیجان مدار, بهزیستی روان شناختی