مقایسه اثربخشی آموزش رویکرد اولسون ورویکرد پذیرش و تعهد بر انتظار از ازدواج و مسئولیت پذیری دختران مجرد مانده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش رویکرد اولسون و رویکرد پذیرش و تعهد بر انتظار از ازدواج و مسئولیت­پذیریدختران مجرد مانده در ایران بود. روش کار: طرح پژوهش نیمه­آزمایشی از  نوع پیش­آزمون و  پس­آزمون با دو گروه آزمایشی و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامیدختران مجرد مانده شهر تهران در سال 1397 تشکیل دادند که از این جامعه تعداد 60 نفر به عنوان نمونه آماری  انتخاب و در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که میانگین انتظار از ازدواج و مسئولیت­پذیری دختران مجرد مانده در هر دو گروه آزمایش افزایش پیدا کردو نتایج کواریانس چند متغیره نشان داد که تاثیر هر دو رویکرد  بر کاهش انتظار بدبینانه و ایده­آل­گرایانه از ازدواج و افزایش انتظار واقع­بینانه از ازدواج و مسئولیت­پذیری معنی­دار است (001/0 p<). نتیجه گیری: نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی، نشان از آن داشت که بین اثربخشی دو رویکرد در افزایش انتظار واقع ­بینانه از ازدواج و مسئولیت­پذیری تفاوت معنی­داری وجود ندارد اما تاثیر رویکرد پذیرش و تعهد  بر کاهش انتظار بدبینانه و ایده­آل­گرایانه بیشتر از رویکرد اولسون بود.

Keywords:

رویکرد آماده سازی اولسون , آموزش پذیرش و تعهد(اکت) , انتظار از ازدواج , مسئولیت پذیری , دختران مجرد مانده