بررسی تاثیر ژئوتکستایل بر بهسازی توانایی باربری خاک های مخلوط رس- شن (محدوده مورد مطالعه: باراندوز)

تثبیت خاک روشی است که در روسازی راه به منظور بهبود کیفیت مصالح بکار می­رود تا مصالحی با مشخصات مناسب برای به کار بردن در لایه­های روسازی بدست آید. از نظر ژئوتکنیک زیست­محیطی نیز استفاده از ژئوتکستایل­ها در بسیاری از کاربردهای مهندسی می­تواند به عنوان یک روش موثر در اصلاح خاک به شمار ­آید. هدف اصلی از تحقیق حاضر، بررسی آزمایشگاهی تاثیر ژئوتکستایل در میزان توانایی باربری خاک­های مخلوط شنی و رسی منطقه­ی باراندوز جهت کاربرد در لایه­های روسازی راه می­باشد. در این تحقیق، مصالح شنی با رس در درصدهای 25% ، 50% و75% مخلوط گردیده است. تاثیر ژئوتکستایل در دو حالت به صورت لایه­ای (یک، دو و سه­لایه) و مخلوط قطعات ژئوتکستایل در ابعاد 1×1 و 5×5 سانتی­متر مربع با درصدهای وزنی 1، 2 و 3 درصد مورد بررسی قرار گرفته است. جهت ارزیابی توانایی باربری از آزمون آزمایشگاهی نسبت باربری کالیفرنیا (CBR) در دو حالت خشک و اشباع بهره گرفته شده است. هم­چنین در حالت اشباع میزان پتانسیل تورم نمونه­های مسلح شده ارزیابی گردیده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می­دهد که تعداد مناسب ژئوتکستایل مورد نیاز جهت مسلح نمودن مصالح مورد مطالعه و بهبود توانایی باربری بصورت قراردادن 1 لایه در قسمت میانی و یا افزودن 1% وزنی قطعات ژئوتکستایل به ابعاد1×1 سانتی­متر مربع بصورت راندم می­باشد. این مقادیر در شرایطی که خاک اشباع باشد به طور قابل­ملاحظه­ای از میزان تورم در نمونه­های حاوی رس می­کاهد.