مدل سازی ژئومتالورژی- رویکرد نوین در تلفیق اطلاعات زمین شناسی و متالورژی به منظور بهینه سازی ارزیابی ذخیره معدنی

در پروژه­های معدنی، جنبه­های طراحی شامل مدلسازی زمین­شناسی ذخیره معدنی، شیوه استخراج، روش فرآوری و در نهایت بازیابی و نرخ تولید محصول (کنسانتره) است؛ کلیه این موارد بر اقتصاد پروژه و ارزش کلی معدن تاثیر گذار هستند. برای طراحی مدل ذخیره معدنی، به­طور معمول از پارامترهای عیار، تناژ و میزان تناژ بالاتر از عیارحد به­عنوان ملاک اقتصادی استفاده می­شود که به­تنهایی نمی­تواند جوابگو باشد. ژئومتالورژی با ترکیب اطلاعات زمین­شناسی و متالورژی، امکان تولید یک مدل پیش­بینی کننده فضایی را برای خطوط فرآوری معدنی فراهم می­کند. این زمینه نوظهور، با هدف تلفیق پارامترهایی از جمله سختی، قابلیت خردایش، بازیابی، درجه آزادی و بافت کانی­ها، عیار عناصر و غیره تعریف شده است. مدلسازی ژئومتالورژیکی نیازمند توسعه یک ماتریس سه­بعدی به صورت یک الگوی  X-Y-Z  که دو محور آن نشانگر عوامل زمین شناسی (از جمله نوع سنگ شناسی و دگرسانی) و محور سوم نشانگر پارامترهای بحرانی (از جمله سختی، بافت، درجه آزادی کانه، توزیع عناصر مزاحم و نظایر آن) است که در پهنه­بندی کانسار از نظر خواص متالورژیکی حائز اهمیت است. به­منظور اجرای مدلسازی متالورژی، توزیع فضایی پارامترهای خروجی معدنکاری، به صورت یک تابع (رابطه) غیرخطی از پارامترهای ورودی و با توجه به رابطه بین مقیاس نمونه­برداری در حالت­های کوچک مقیاس (آزمایشگاهی)، متوسط مقیاس (نیمه صنعتی) و بزرگ مقیاس (صنعتی)، تعیین شده است. الگوریتم پیشنهادی، بیانگر برتری به­کارگیری رویکرد زنجیره ارزش در مدلسازی ژئومتالورژی در مقایسه با رویکرد رایج منطق مرحله­ای در برنامه­ریزی معدنی است.

Keywords:

ژئومتالورژی , مدل زمین شناسی , تغییرپذیری فضایی , نرخ بازیابی , عدم قطعیت