طراحی بهینه منابع ترکیبی تامین انرژی به منظور تامین انرژی نقاط دورافتاده با در نظر گرفتن معیارهای قابلیت اطمینان

در سیستم های تامین انرژی که به دلیل دور بودن از شبکه سراسری، به صورت جدا از شبکه مورد بهره برداری قرار می گیرند، دیزل ژنراتورها اصلی ترین نقش را در تامین توان الکتریکی مورد نیاز بازی می کنند. معمولا به دلیل عدم وجود مسیرهای مواصلاتی مناسب و افزایش هزینه ها، سوخت رسانی به این اماکن با زحمت های زیادی مواجه است. با توجه به در دسترس بودن منابع باد و خورشید و عدم نیاز به سوخت و کاهش آلایندگی زیست محیطی می توان از این منابع برای تامین انرژی الکتریکی سیستم های دور از شبکه بهره برد، اما به دلیل وابستگی منابع تجدیدپذیر بادی و خورشیدی به شرایط محیطی (دما، تابش خورشید و سرعت باد) و نوسان در توان تولیدی این منابع، بهره برداری از این منابع به تنهایی برای تامین انرژی بویژه زمانی که سیستم دارای بار حساس باشد، با چالش روبروست. لذا باید پارامترهای قابلیت اطمینان در طراحی سیستم مورد نظر در کنار کاهش هزینه ها مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله طراحی بهینه سیستم ترکیبی فتوولتائیک-بادی- باتری، به منظور کمینه کردن هزینه های سوخت رسانی، افزایش قابلیت اطمینان و کاهش هزینه تامین انرژی انجام گرفته است. طراحی با استفاده از الگوریتم ژنتیک و با در نظر گرفتن تامین مطمئن بار و شاخص احتمال کمبود عرضه توان ( LPSP ) برای سیستم های ترکیبی مختلف خورشیدی- دیزلی-باتری، بادی- دیزلی-باتری و خورشیدی -بادی- دیزلی-باتری انجام گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که ترکیب بهینه خورشیدی- بادی- دیزلی در مقایسه با سیستم های بادی- دیزلی و خورشیدی دیزلی مقرون به صرفه تر می باشد و سیستم طراحیشده با کمترین هزینه، پاسخگوی تقاضای بار مصرفی موردنظر هست.

Keywords:

سیستم ترکیبی تامین انرژی , قابلیت اطمینان , الگوریتم ژنتیک , بهره برداری بهینه