مهزاد پوررکنی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی
محمدرضا پورزرگر - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

شهر عرصه ی ظهور و بستر زیست شهروندانی است که احساس رضایتمندی و کیفیت زندگی ساکنانش را در گرو خود دارد. به عبارتی شهر به عنوان ظرف، نقش تعیین کننده ای در ایجاد مطلوبیت و رضایت شهروندان ازشرایط زندگی شان داشته و انسان به عنوان مظروف، در کنشی متقابل با محیط شهری خود به سر می برد. بافت های فرسوده شهری لکن، به عنوان کانون نابه سامانی ها و مشکلات از برآورده ساختن نیازهای ساکنان خود وامانده اند؛ این در حالی است که ارتقا کیفیت زندگی ساکنان این گونه بافت ها می تواند در بهسازی و بازگشت دوباره ی حیات به آنها نقش مهمی ایفا کند. با توجه به ضرورت حفظ و نگهداری بافت فرسوده واجد ارزشتاریخی و ارتقا کیفیت زندگی شهری در این محدوده ها، ابتدا پس از شناسایی عوامل موثر بر کیفیت زندگی شهری، با سنجش آن در محدوده ی مورد مطالعه، به توان سنجی محله در برآورده ساختن آنها پرداخته و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و ماتریس SWOT ، نقاط ضعف، قدرت، تهدیدها و فرصت های بستر مورد ارزیابی قرار گرفته و نسبت به آن ها راهبردها و پیشنهاداتی ارائه گشته است.

کیفیت زندگی شهری، بافت فرسوده، عودلاجان، ساماندهی