سید سهیل اطیابی - کارشناسی ارشد معماری، موسسه ی آموزش عالی علاالدوله ی سمنانی گرمسار، ایران
امیرمسعود دباغ - عضو هیات علمی دانشکده ی معماری و شهرسازی دانشگاه سوره

سال های زیادی است که واژه ی سکونت، تنها به معنای ایجاد مامن و سرپناهی برای جلوگیری از گزند مخاطرات طبیعی و محیطی نمی باشد. واژه ی سکونت با مفهومی بیش از قرارگرفتن سقفی بر بالای سر و به زیر پا درآوردن چند متر مربعی زمین بکار می آید (شولتز، 2009 ). به طوریکه شرط لازم برای داشتن یک معماری خوب و رسیدن به مکان هایی زنده و جاودانه، شناخت زندگی است. بنابراین معماران علاوه بر اینکه باید ویژگی های آن نوع از زندگی که قراراست در آن مکان رخ دهد را بشناسند، باید به تصوری از زندگی بهتر در آن مکان نیز واقف باشند. دانش روانشناسی محیطی به بررسی تاثیر مثبت یا منفی محیط مصنوع بر رفتار انسان ها و یا بالعکس می پردازد. درنظر گرفتن اصول روانشناسی محیطی می تواند تاثیر قابل ملاحظه ای در بهبود طراحی و ساخت محیط فیزیکی و درنهایت محیط فردی و اجتماعی مطلوب تر داشته باشد. در این مقاله با مطالعه و بررسی منابع مختلف و با تکیه بر مشاهدات میدانی، به معیارهایی مبتنی بر دانش روانشناسی محیطی دست خواهیم یافت که مارا به هدف اصلی مان یعنی یافتن روش های طراحی فضاهای مسکونی ایده آل و ارتقا سطح کیفیت زندگی افراد نزدیک می کند.

روانشناسی محیطی، فضای مسکونی، سطح کیفیت زندگی، محیط مصنوع