سیدعلی موسوی داودی - کارشناس ارشد سازه-دانشکده مهندسی عمران، مرکز آموزش عالی طبری

خرابی پیش رونده خرابی موضعی اولیه از عضوی به عضو دیگر که سرانجام به گسیختگی تمام سازه یا قسمت بزرگی از آن می انجامد، خطرات احتمالی و بارهای غیر عادی که می تواند موجب خرابی پیش رونده شود، شامل این موارد می باشند: خطای طراحی یا ساخت، آتش سوزی، انفجار گازها، اضافه بار تصادفی، تصادف وسایل نقلیه، انفجار بمب ها و غیره. چون احتمال وقوع این خطرات کم است، در طراحی سازه ای آنها را در نظر نمی گیرند یا با اندازه-گیری های غیر مستقیم به آنها می پردازند. اکثر آنها ویژگی کنش طی مدت زمان نسبتا کوتاه را دارند و به پاسخ های دینامیکی می انجامند. بطور کلی روش -های طراحی برای مقاومت در برابر خرابی پیش رونده در سازه ها قصد دارند ظرفیت یک سازه را در برابر بارهای غیرعادی تامین کنند که شامل روش های طراحی مستقیم و غیر مستقیم می باشد. روش مسیربار جایگزین مهمترین روش طراحی مستقیم است که در پژوهش های مرتبط با طراحی سازه های مقاوم در برابر این رویداد، به عنوان کاربردی ترین روش جهت ارزیابی آسیب پذیری ساختمان های جدید و یا موجود پذیرفته شده است. در روش مسیربار جایگزین فرض می گردد عضو مورد نظر سازه در نتیجه یک بار غیرمتعارف و شدید حذف می شود، سپس توانایی پل زدن سازه به آنطرف عضو حذف شده مورد بررسی قرار می گیرد. با توجه به اهمیت این موضوع در این پژوهش به بررسی و مطالعه اثر تاثیرطول دهانه قاب تحت خرابی پیش رونده ساختمان های بتنی با سیستم قاب خمشی با استفاده از تحلیل غیرخطی مستقیم پرداخته می شود، بمنظور ارزیابی میزان تاثیر طول دهانه های قاب تحت خرابی پیش رونده با بررسی سناریوهای مختلف خرابی پیش رونده(حالات مختلف حذف ستون) و انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی بارافزون توسط برنامه Sap2000 ، پاسخ سازه مورد بررسی قرار خواهد گرفت، در انتها مشاهده خواهد شد که سازه های با دهانه های بزرگتر نسبت به انواع مختلف سناریوی خرابی پیش رونده عملکرد ضعیف تری را نسبت به سازه با دهانه کوچکتر از خود نشان می دهند.

خرابی پیش رونده،ساختمان بتنی، تحلیل دینامیکی غیر خطی،پدافند غیرعامل