مجتبی ظفریان - دانشجوی دکتری علف های هرز دانشگاه شهرکرد
علی تدین - دانشیار گروه زراعت دانشگاه شهرکرد

به منظور ارزیابی تاثیر هورمون های اسید آبسزیک، پاکلوبوترازول و یونیکونازول بر کنترل گل جالیز مصریOrobanche aegyptiaca. Pers) ) و شاخص های رشد گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)، آزمایشی گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل اسید آبسزیک در 4 سطح (غلظت های 1، 3، 5 و 7 میلی مولار)، پاکلوبوترازول در 2 سطح (غلظت های 1/0 میلی مولار و 01/0 میلی مولار) و یونیکونازول در 4 سطح (غلظت های 1، 2، 3 و 4 میلی مولار) و 2 شاهد با و بدون علف هرز گل جالیز بودند. نتایج نشان داد تیمار 5 و 7 میلی مولار اسید آبسزیک، 1/0 میلی مولار و01/0 میلی مولار پاکلوبوترازول و 3 و 4 میلی مولار یونیکونازول باعث کاهش معنی داری تعداد گرهک روی ریشه گوجه فرنگی، تعداد ساقه گل جالیز و وزن خشک گل جالیز شدند. اما در مورد صفات گوجه فرنگی، تیمار پاکلوبوترازول در هر دو غلظت 1/0 میلی مولار و01/0 میلی مولار، ماده خشک، ارتفاع و سطح برگ گوجه فرنگی را کاهش و کمترین مقدار دو صفت نسبت سطح برگ و سطح ویژه برگ را نسبت به شاهد بدون گل جالیز ایجاد کرد. در مجموع می توان چنین نتیجه گرفت که هورمون اسید آبسزیک در غلظت های 5 و 7 میلی مولار و یونیکونازول در غلظت های 3 و 4 میلی مولار نتایج بهتری را در کنترل گل جالیز و محدودیت کمتر رشد گوجه فرنگی داشتند و در مورد پاکلوبوترازول علی رغم اثر مطلوب در کنترل گل جالیز ولی به لحاظ کاهش صفات گوجه فرنگی بهتر است غلظت های کمتر آن مورد آزمایش قرار گیرد.

تجمع وزن خشک اندام هوایی, تعداد گرهک, شاخص سطح برگ و نسبت سطح برگ