روزکاری از دست رفته در مصدومین حوادث ترافیکی مراجعه کننده به بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 96

تصادفات جاده ای یکی از مهمترین عوامل مرگ و میر، ناتوانی و صدمه به وسایل در جهان میباشد که هزینه های مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی و اجتماعی زیادی را نیز به جامعه تحمیل میکند، بنابراین این مطالعه با هدف بررسی روزکاری از دست رفته در مصدومین حوادث ترافیکی مراجعه کننده به بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در فروردین و اردیبهشت ماه سال 1396 انجام شد.روش کار:پژوهش حاضر به صورت توصیفی - مقطعی در سال 1396 بر روی 551 مصدوم حوادث ترافیکی مراجعهکننده به بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد که به صورت تصادفی منظم انتخاب شده بودند، انجام گرفت. ابزار مطالعه پرسشنامه سلامت و کار بود که روزکاری از دست رفته ناشی از مشکلات سلامتی را محاسبه کرد. جمع آوری داده ها بصورت تماس تلفنی تا سه ماه بعد از تصادف صورت گرفت و روزکاری از دست رفته محاسبه شد. نتایج وارد نرم افزار stata شده و با آزمون های آماری ویل کالسون و من- ویتنی و رگرسیون چندکی آنالیز شدند.نتیجه گیری:میزان روز کاری از دست رفته به دلیل حوادث ترافیکی بین گروه های مختلف سنی ، جنسی و شغلی متفاوت بود. شناخت ویژگیهاى تصادفاتى که رانندگان آنها مقصر شناخته شده اند میتواند منجربه شناخت مهمترین عوامل موثر شود و سیاستگذاران را در جهت طراحى مداخلات پیشگیرانه هدایت کند.ارتقای زیرساخت های حمل و نقلی و همچنین بهبود دسترسی به خدمات بیمارستانی مرتبط در این بخش می تواند تا حد زیادی این روزکاری از دست رفته را کاهش دهد.

Keywords:

روزکاری از دست رفته , مصدومین , حوادث ترافیکی , بیمارستان