مشارکت دانشجویان در امور خیریه: واکاوی ویژگیها و نوآوری های ترغیب کننده

فضای آموزشی دانشگاهی بستر آموزشی مناسبی جهت ترغیب و مشارکت دانشجویان و نهادینه سازی انجام امور خیریه است ؛ هرچند که نیازمند الگوها و مدلهای متفاوتی است که مناسب نسل جوان دانشجو باشد. هدف از این پژوهش مشارکت داوطلبانه دانشجویان در امور خیریه با استفاده از رویکرد نظریه داده بنیاد است. هدف از این تحقیق تبیین مدلی از مشارکت دانشجویان و واکاوی ویژگیها و نوآوری های ترغیب کننده است. داده های این پژوهش کیفی از طریق مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با 11 دانشجوی دختر یکی از دانشگاه های دولتی تهران که تجربه مشارکت در امور خیریه و داوطلبانه داشته اند، جمع آوری شده و سپس با استفاده از رویه نظریه داده بنیاد، کدگذاری و تحلیل داده ها صورت پذیرفته است. هسته مرکزی استخراج شده از این پژوهش باز معنایی امور خیریه دانشگاهی است که ارتباط معناداری با مقولات استخراج شده از یافته های کیفی دارند. یافته های اکتشافی پژوهش نشان میدهد که عوامل متعددی مشارکت دانشجویان در امور خیریه اثرگذار است در این خصوص ، عوامل علی همچون ادغام امور خیریه در آموزش دانشگاهی، حضور پشتوانه ها و اساتید ؛ ذائقه شناسی دانشجویان و عوامل زمینهای همچون نهادینه سازی امور خیریه در خانواده، عدم قطبی گرایی افکار، عملکرد مثبت ساختار دانشگاه و تاسیس نهاد امور خیریه در مشارکت دانشجویان در امور خیر اثرگذار است. از سوی دیگر عوامل مداخله گرانه ای تسهیل امور خیریه و دولتی یا خصوصی بودن موسسه خیریه میتواند بر این فرایند اثر کاهنده با افزاینده داشته باشد. یافته های تحلیلی حاکی از آن است که استراتژیها و راهبردهای که در نهایت مجموع این عوامل و میسر میسازد، شامل استفاده از ابزارها و تکنولوژیهای فناورانه، آگاهی فرایندی و مدیریت فرایندی است.

Keywords:

مشارکت دانشجویان , نظریه داده بنیاد , باز معنایی امور خیریه , استراتژیها و راهبردها