علیرضا صفرپور - کارشناسی ارشد، مدیریت دولتی گرایش خط مشی گذاری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی(ره)پژوهشگر اندیشکده سیاستگذاری امیرکبیر

ناکامی دولتها در تحقق اهداف محرومیت زدایی به خاطر محدودیتهای بودجه ای و عدم خلاقیت لازم و عدم تمایل بخش خصوصی در تعقیب مسائل اجتماعی به دلیل ماهیت انتفاعی و انگیزه سودگرایانه حاکم بر فضای بازار، میطلبد که از ظرفیت مشارکتهای مدنی و اجتماعی برای جبران این ناکارآمدی و شکست بازار در پیگیری اهداف توسعه اجتماعی استفاده گردد. جوامع جهانی با بحران غذایی، بحران زیست محیطی، بحران بهداشت و بحران مستمر اقتصادی و اجتماعی مواجه میباشند. چاره اصلی جهت حل اساسی این معضلات و توسعه پایدار، بهرهمندی از سیاست پژوهی است . سیاست پژوهی عمومی مجموعهای از قوانین، مقررات و اقدامات را شامل میشود که تغییر نظم اجتماعی از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب را مدنظر دارد و بر سه هدف عمده متمرکز است: کاهش نابرابریها، افزایش سطح رفاه و کیفیت زندگی و بهبود مولفه های شهروندی. امور خیریه به عنوان اقدام داوطلبانه در جهت نفع اجتماع، ظرفیت بسیار مناسبی برای شناسایی مشکلات عمومی و بالفعل کردن پتانسیلهای بالقوه برای پرداختن به آنها در جهت رفع و یا تقلیل شان است. لذا بهره مندی از خیریه و وقف در راستای سیاست پژوهی میتواند منجر به ایجاد موسسات خیریه سیاست پژوهی گردد. موسسات خیریه سیاست پژوهی برای کاهش معضلات اجتماعی چون فقر، بیسوادی و بحرانهای زیست محیطی و ... با انجام مطالعات بین رشته ای و با به کارگیری کارشناسان متخصص به ارائه طرحها و پژوهش های سیاستی میپردازند.

موسسه خیریه؛ سیاست پژوهی؛ اندیشکده؛ خیریه تخصصی ؛ سیاست گذاری