بررسی واژه احسان در قرآن و تطبیق مصادیق آن با عهدین

فرهنگ نیکوکاری، دستگیری و نوعدوستی موضوعی است که میتوان گفت که تاریخ آن به خلقت آدم بازمیگردد و به عنوان امری فطری همواره فارغ از دین، مذهب، نژاد و ملیت در جریان بوده است. شناخت ابعاد نیکوکاری و راه های تحقق آن در دنیای امروز یک ضرورت است. در کتب آسمانی ادیان ابراهیمی نیز به احسان و نیکوکاری توجه بسیار زیادی شده است. از آن جهت که نیکوکاری یک حس مشترک بین همه انسانها است میتواند عاملی برای همدلی و همزبانی بین پیروان ادیان مختلف قرار گیرد. برای این منظور این مقاله پس از بررسی واژه احسان در قرآن و مصادیق احسان را در قرآن استخراج مینماید، سپس به مقایسه این مصادیق با عهد عتیق و عهد جدید میپردازد . مصادیق احسان در قرآن به 8 بخش والدین، یتیمان، بینوایان و مسکینان، واماندگان در راه، خویشاوندان، همسایه، کارگران و بردگان و پاسخ به احسان دسته بندی شده است. و برای هر بخش مواردی از قرآن، عهد عتیق و عهد جدید ارائه شده است. تنها در مورد مصداق احسان به خویشاوندان در عهد عتیق و عهد جدید موردی یافت نشد.

Keywords:

احسان , مطالعه تطبیقی , قرآن , عهدین