مصطفی سلیمی فر - استاد گروه اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد
سیدسعید ملک الساداتی - استادیار گروه اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد
سیدحامد حسینی - دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد

هدف مقاله حاضر، بررسی رابطه ویژگیهای فردی با انجام فعالیت خیریه است که به صورت مطالعه موردی در شهر مشهد انجام شده است. شیوه گردآوری اطلاعات در این مطالعه، توصیفی- پیمایشی است. نمونه گیری با تخصیص متناسب حجم نمونه به تعداد 389 نفر در مناطق مختلف شهر مشهد انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه است و برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و R استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان میدهد که زنان بهطور میانگین بیش از مردان، تمایل به انجام رفتار خیریه دارند. افراد خانه دار و بازنشسته بیش از افراد شاغل اعم از دولتی و دارای شغل آزاد تمایل به رفتار خیر دارند. افراد دارای مالکیت منزل مسکونی بیش از مستاجرین و افراد ساکن در منزل پدری رفتار خیریه را از خود بروز میدهند. بین سن پاسخگویان و میزان انجام امور خیریه توسط آنها رابطه مستقیم وجود دارد، به طوریکه هرچه سن افراد بالاتر میرود گرایش به انجام امور خیریه توسط آنها بیشتر میشود. میان هزینه ماهیانه افراد ( درآمد) و تعداد اعضای خانواده با انجام فعالیت خیریه رابطه معنیداری برقرار نیست. نتیجه بررسی نوع فعالیت خیریه افراد نشان میدهد که شهروندان به ترتیب کمکهای خیریه خود را به صورت پرداخت نقدی، اهدای کالای نو، اهدای کالای کارکرده، فعالیت اجرایی، مشورت در امور و خرید تجهیزات انجام میدهند. درنهایت نتایج مدل لاجیت مرکب در بررسی تاثیر انگیزه های فردی رفتار خیریه نشان میدهد که ضرایب میانگین نوعدوستی، میانگین رضایت درونی و میانگین شان اجتماعی، معنیدار و مثبت است و لذا به ترتیب نوع دوستی، رضایت درونی، شان اجتماعی احتمال انجام فعالیت خیریه را افزایش میدهد.

اقتصاد خیریه؛ نوع دوستی؛ نقش و عوامل روانشناختی و اجتماعی بر تصمیم گیری.