آیدا صفری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری دانشگاه آزاداسلامی واحد تبریز
نیما ولی زاده - دکتری معماری، استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز-

همواره آنچه که باعث ایجاد تغییر در شکل گیری فرم های غالب دوره ای خاص در عرصه ی معماری بوده ، شیوه ی تفکر ، فلسفه و نوع جهان بینی مختص آن دوره بوده است .اگر زمانی فرم ها و احجام اقلیدسی در فرهنگ معماری نقش اصلی را ایفا کرده، نتیجه ی این دیدگاه رایج بوده که جهان اطراف ما از برهم کنش های ایستا و انعطاف ناپذیر پیروی می کند.پس از آن معماری در نتیجه ی پدیده ی انقلاب صنعتی تنها نوعی وسیله و ابزار برای زندگی در نظر گرفته شد .همان گونه که خود لوکوربوزیه نیز بیان میکند : خانه ماشینی است برای زندگی .دیدگاهی که بعدها توسط اندیشمندان مکتب پست مدرنیسم مورد انتقاد قرار گرفت .پارادایم های بسیاری در ظهور و تکامل اندیشه ی پست مدرن در معماری تاثیرگذار بوده اند .از ده ه های 1990 به بعد نظریه ی معماری با شماری از پارادایم ها از جمله خم ، زیست ریخت شناسی یا پارامتریسیسم به قلمرویی جدید راه پیدا کرد و بسیاری از این توسعه ها مدیون تغییری شگرف در شیوه ی نگرش به جهان بود که از اوایل قرن 19 با شروع جهش های بزرگی در عرصه ی علم و رویکرد اندیشمندان بزرگی همچون ژیل دلوز، فیلیس گاتاری ، میشل فوکو و چارلز جنکز ، آغاز شد. بسیاری از رویکردهای نوین مطرح شده منجر به ایجاد سبکی سیال و انعطاف پذیر در معماری شد. این سبک برخلاف سبک مدرنیسم خود را نه در مقابل جهان بلکه به عنوان بخشی از آن معرفی می کند .سبک معماری کازموجنیک که نخستین بار توسط چارلز جنکز مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته ، رفتارهای کیهانی و قوانین حاکم بر آن را الگو و معیار قوانین غالب بر فرم های معماری می داند .در پژوهش حاضر ابتدا تعریف کلی از سبک معماری کازموجنیک ارائه شده .در ادامه به توضیح نظریه های علمی موثر در پیدایش این سبک و ویژگی های مشترک آن با معماری پرداخته شده و در نهایت دلیل تاثیرگزاری این نظریه ها در معماری به عنوان نتیجه گیری بیان شده است.

معماری سیال ، کازموجنیک ، کیهان ، نظریه ی ریسمان ، کوانتوم