علی خیرالدین - استاد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان
سیاوش صادقی نژاد - دانشجوی دکتری سازه، دانشکده مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان

یکی از متداول ترین روش های ارتباطی در ارتفاع و بین طبقات، پله می باشد. دستگاه پله در زمان عادی وظیفه ارتباط طبقات را به عهده داشته و در زمان بحران وظیفه آن سنگین تر شده و راهی برای فرار، امدادرسانی و خروج مصدومین می باشد. با این وجود عدم بررسی دقیق رفتار پله، مدل سازی آن در زمان محاسبات سازه ای و نقص در جزئیات نقشه های اجرایی ارائه شده توسط مهندسین محاسب از یک سو و تنوع روش های اجرایی بسته به سلیقه، مهارت و تجربه مجریان و نیروی کار از سوی دیگر سبب گشته است که در بسیاری موارد این عنصر تاثیرگذار در عملکرد سازه به شکلی اجرا شود که به هیچ عنوان هم راستا با ماهیت رفتاری آن نبوده و اغلب فاصله قابل توجهی با استانداردها داشته باشد. از آنجاکه پله ها باید از مصالح با دوام و غیرقابل اشتعال ساخته شوند، نوع بتن آرمه آنها بیش از سایر انواع مورد توجه می باشد. در ساختمان های بتن آرمه، دستگاه های پله به روش های مختلفی اجرا می گردند. دلیل این تنوع، فقدان الزامات آیین نامه ای مشخص در رابطه با آنها می باشد. در این مقاله سعی شده است ضمن بیان کلیاتی از موضوع پله، به اصول، روش ها و جزئیات اجرایی آن پرداخته و ضمن شناسایی نقاط آسیب پذیر و مشکلات رایج از جمله پدیده ستون کوتاه، راهکارهایی جهت رفع مشکلات ارائه و روش های جایگزین معرفی گردد.

دستگاه پله، روش های اجرایی، سازه های بتن آرمه، مشکلات سازه ای