سنجش کیفیت زندگی در بافتهای فرسوده شهری مطالعه موردی: شهر زاهدان

بافتهای فرسوده مناطق شهری نسبت به سایر مناطق شهری آسیب پذیرتر میباشند چرا که، تعداد بالای ساکنین آن، سیستم نامناسب دفع فاضلاب و زباله های شهری، نحوه ارتباطات و دسترسی ضعیف، وجود خدمات زیربنایی و خدماتی بسیار کم و همچنین وجود ناامنی در برخی از این مناطق به علت شکل گیری گتوهای فقر، پرداختن به امر ارزیابی و تحلیل کیفیت زندگی در این مناطق امری انکارناپذیر است. در همین راستا هدف پژوهش حاضر، سنجش کیفیت زندگی شهروندان در بافتهای فرسوده شهر زاهدان میباشد. جهت انجام این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی و پیمایشی استفاده شده است همچنین جامعه آماری مورد مطالعه، ساکنین بافتهای فرسوده شهر زاهدان میباشند که با استفاده از روش کوکران 230 نمونه انتخاب و پرسشنامه به صورت تصادفی ساده بین آنها توزیع شده است که برای قضاوتی صحیح از 22 شاخص در سه بعد کالبدی- زیست محیطی، اجتماعی- اقتصادی و عملکردی- ساختاری استفاده شده است که مولفه های موردنظر، از طریق نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های حاصل از پرسشنامه نشان میدهد که میزان رضایت ساکنان این بافتها در سطح متوسط میباشد.

Keywords:

کیفیت زندگی , بافتهای فرسوده , برنامه ریزی شهری , شهر زاهدان